മീന്‍ പൊരിച്ചതും വൃദ്ധ സദനവും..
ഇത് രണ്ടും തമ്മില്‍ എന്ത് ബന്ധം എന്നല്ലേ ?
നമ്മുടെ വീട്ടില്‍ നോണ്‍ വെജിറെരിയന്‍ ഭക്ഷണം ആണോ ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌?
ഇത് രണ്ടും തമ്മില്‍ എന്ത് ബന്ധം എന്നല്ലേ ?
നമ്മുടെ വീട്ടില്‍ നോണ്‍ വെജിറെരിയന്‍ ഭക്ഷണം ആണോ ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌?
അതെ എങ്കില്‍ ബന്ധം താനേ വരും.
വീട്ടില്‍ ആണും പെണ്ണും ആയി ഓരോ കുട്ടികള്‍ . അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വിവേചനമൊന്നും അച്ഛനോ അമ്മയോ പല കാര്യത്തിലും കാണിച്ചില്ല.
പക്ഷെ എന്നെ സൈക്കിള്‍ പഠിക്കാന്‍ വിട്ടില്ല.
പെണ് കുട്ടി സൈക്കിള്‍ പഠിച്ചാല്‍ നാട്ടാര് അന്ന് കുറ്റം പറയുമത്രേ!
എന്നിട്ട്?
എന്നിട്ടെന്താ?
അതങ്ങനെ പൂതി മനസ്സില്‍ കിടന്നു.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു കുട്ടികളും ഒക്കെ ആയി അവരും എഴുന്നേറ്റു നടക്കാനും ഓടാനും ഒക്കെ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മകളുടെ സൈക്കിളില്‍ കയറി ഉരുട്ടി ഉരുട്ടി അത് ഓടിക്കാന്‍ പഠിച്ചു.
പിന്നെ സ്കൂട്ടര്‍, പിന്നെ കാറ് ഒക്കെ ഓടിച്ചു തുടങ്ങി.
അച്ഛനോട് പരിഭവം തോന്നിയില്ല. അന്നത്തെ നാടല്ലേ? നാട്ടാരെയും കുറ്റം പറയില്ല.
അപ്പോള്‍ ഈ തല വാചകം ?
പറയാം.
ഇപ്പോള്‍ ആണും പെണ്ണും ഒക്കെ ഒരേ പോലെ പഠിച്ചു ഒരേ ജോലികള്‍ വീടിനു പുറത്തും പോയി ചെയ്യുന്നവര്‍ ആണ്.
അവര്‍ തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ മകന്‍ സുഖമായി കസേരയില്‍ ഇരുന്നു ടി. വി. കാണും, അല്ലെങ്കില്‍ മൊബൈലില്‍ കുത്തിക്കളിക്കും, അല്ലെങ്കില്‍ പുറത്തു കറങ്ങി പത്തുമണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വീട്ടില്‍ വരും.
മകള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മരുമകള്‍ വീട്ടിലെ എല്ലാ ജോലികളും ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്തു തീര്‍ത്തു നമ്മുടെ കാര്യങ്ങളും നോക്കണം.
അപ്പോള്‍ അവളുടെ മനസ്സില്‍ കൂടി ഒരു കൊള്ളിയാന്‍ മിന്നും.
അത് നമ്മുടെ സുവര്‍ണ്ണ കാലത്ത് അവളുടെ പ്ലേറ്റിനു മുകളില്‍ കൂടി അവന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് നമ്മുടെ കൈയ്യിലൂടെ പറന്നു പോയ വറുത്ത മീനിന്റെ മണം ആവാം..
എല്ലാവര്‍ക്കും വച്ച് വിളംബിക്കഴിഞ്ഞു അവള്‍ കഴിക്കാന്‍ എടുത്ത ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്തി അവളെ നമ്മള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ എണ്ണമോ അളവോ ആവാം...
അല്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റു കഷ്ടപ്പെട്ടു ഉണ്ടാക്കി വച്ച ചപ്പാത്തി അവനു മതിയായിട്ടും നിര്‍ബന്ധിച്ചു കഴിപ്പിച്ചു അലക്ക് കഴിഞ്ഞു വന്ന അവള്‍ കാലി പ്ലേറ്റിലേക്ക് മുഖം നോക്കി ഇരുന്നതാവാം..
എല്ലാ ജോലിയും കഴിഞ്ഞു ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന അവള്‍ കഴിച്ചോ എന്ന് തിരക്കാതെ അവന്‍ കഴിച്ചതിന്റെ അളവ് കുറഞ്ഞു പോയതില്‍ ഉള്ള നമ്മുടെ പരിദേവനങ്ങള്‍ ആവാം..
അങ്ങിനെ പലതും ആവാം..
നമ്മളെ പൊക്കിയെടുത്തു വൃദ്ധ സദനത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാന്‍ അവളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്...
നമുക്ക് വയസ്സാവുമ്പോള്‍ മകനല്ല, മകളോ, മരുമകളോ തന്നെ ആണ് നമ്മുടെ മനസ്സിനോപ്പം നടക്കാന്‍ നമുക്ക് തുണയാകുക.
അതിനു നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യേണ്ടത് മകളുടെ അല്ലെങ്കില്‍ മരുമകളുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ കൂടി അറിഞ്ഞു ഒപ്പം നില്‍ക്കുകയാണ്..
വീട്ടില്‍ ആണും പെണ്ണും ആയി ഓരോ കുട്ടികള്‍ . അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വിവേചനമൊന്നും അച്ഛനോ അമ്മയോ പല കാര്യത്തിലും കാണിച്ചില്ല.
പക്ഷെ എന്നെ സൈക്കിള്‍ പഠിക്കാന്‍ വിട്ടില്ല.
പെണ് കുട്ടി സൈക്കിള്‍ പഠിച്ചാല്‍ നാട്ടാര് അന്ന് കുറ്റം പറയുമത്രേ!
എന്നിട്ട്?
എന്നിട്ടെന്താ?
അതങ്ങനെ പൂതി മനസ്സില്‍ കിടന്നു.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു കുട്ടികളും ഒക്കെ ആയി അവരും എഴുന്നേറ്റു നടക്കാനും ഓടാനും ഒക്കെ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മകളുടെ സൈക്കിളില്‍ കയറി ഉരുട്ടി ഉരുട്ടി അത് ഓടിക്കാന്‍ പഠിച്ചു.
പിന്നെ സ്കൂട്ടര്‍, പിന്നെ കാറ് ഒക്കെ ഓടിച്ചു തുടങ്ങി.
അച്ഛനോട് പരിഭവം തോന്നിയില്ല. അന്നത്തെ നാടല്ലേ? നാട്ടാരെയും കുറ്റം പറയില്ല.
അപ്പോള്‍ ഈ തല വാചകം ?
പറയാം.
ഇപ്പോള്‍ ആണും പെണ്ണും ഒക്കെ ഒരേ പോലെ പഠിച്ചു ഒരേ ജോലികള്‍ വീടിനു പുറത്തും പോയി ചെയ്യുന്നവര്‍ ആണ്.
അവര്‍ തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ മകന്‍ സുഖമായി കസേരയില്‍ ഇരുന്നു ടി. വി. കാണും, അല്ലെങ്കില്‍ മൊബൈലില്‍ കുത്തിക്കളിക്കും, അല്ലെങ്കില്‍ പുറത്തു കറങ്ങി പത്തുമണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വീട്ടില്‍ വരും.
മകള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മരുമകള്‍ വീട്ടിലെ എല്ലാ ജോലികളും ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്തു തീര്‍ത്തു നമ്മുടെ കാര്യങ്ങളും നോക്കണം.
അപ്പോള്‍ അവളുടെ മനസ്സില്‍ കൂടി ഒരു കൊള്ളിയാന്‍ മിന്നും.
അത് നമ്മുടെ സുവര്‍ണ്ണ കാലത്ത് അവളുടെ പ്ലേറ്റിനു മുകളില്‍ കൂടി അവന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് നമ്മുടെ കൈയ്യിലൂടെ പറന്നു പോയ വറുത്ത മീനിന്റെ മണം ആവാം..
എല്ലാവര്‍ക്കും വച്ച് വിളംബിക്കഴിഞ്ഞു അവള്‍ കഴിക്കാന്‍ എടുത്ത ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്തി അവളെ നമ്മള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ എണ്ണമോ അളവോ ആവാം...
അല്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റു കഷ്ടപ്പെട്ടു ഉണ്ടാക്കി വച്ച ചപ്പാത്തി അവനു മതിയായിട്ടും നിര്‍ബന്ധിച്ചു കഴിപ്പിച്ചു അലക്ക് കഴിഞ്ഞു വന്ന അവള്‍ കാലി പ്ലേറ്റിലേക്ക് മുഖം നോക്കി ഇരുന്നതാവാം..
എല്ലാ ജോലിയും കഴിഞ്ഞു ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന അവള്‍ കഴിച്ചോ എന്ന് തിരക്കാതെ അവന്‍ കഴിച്ചതിന്റെ അളവ് കുറഞ്ഞു പോയതില്‍ ഉള്ള നമ്മുടെ പരിദേവനങ്ങള്‍ ആവാം..
അങ്ങിനെ പലതും ആവാം..
നമ്മളെ പൊക്കിയെടുത്തു വൃദ്ധ സദനത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാന്‍ അവളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്...
നമുക്ക് വയസ്സാവുമ്പോള്‍ മകനല്ല, മകളോ, മരുമകളോ തന്നെ ആണ് നമ്മുടെ മനസ്സിനോപ്പം നടക്കാന്‍ നമുക്ക് തുണയാകുക.
അതിനു നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യേണ്ടത് മകളുടെ അല്ലെങ്കില്‍ മരുമകളുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ കൂടി അറിഞ്ഞു ഒപ്പം നില്‍ക്കുകയാണ്..
No comments:
Post a Comment