കവിത : അനിത പ്രേംകുമാര്
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqnQc6Tt5zbsodWNk-D-XUnbx7KocWUN9B0x7AP84wjuEFHI7OiTOSUB003CRRshFvk6e4F3wUeqv_f7KvQnP_vGMuZTu1DdbTdvFfjE4NHx0dSsIJKHxVHr-UGcyZXnwGpqCE2ilDqmg/s1600/images++MASK.jpg)
മനോഹരമായ
വര്ണ്ണ ക്കടലാസ്സുകൊണ്ട്
പൊതിഞ്ഞു വച്ച
മനസ്സിനെ നോക്കി
ആളുകള് പറയുന്നു
നല്ല കുട്ടി,
നിഷ്കളങ്കന്.
പൊതിയാനറിയാതെ
തുറന്നുവച്ച
മനസ്സിനെ നോക്കി
അവര് തന്നെ പറയുന്നു.
കലഹപ്രിയന്
വായ് നോക്കി
പ്രണയിക്കുന്നവന്
കാമിക്കുന്നവന്
ഒളിഞ്ഞു നോട്ടക്കാരന്
താന്തോന്നി
തന്നിഷ്ടക്കാരന്
ഛീ-- വൃത്തികെട്ടവന്
ഒരു കഷ്ണം
വര്ണ്ണക്കടലാസുകൊണ്ട്
ഒന്ന് പൊതിയാമോ?
ഈ പുതു വര്ഷത്തിലെങ്കിലും,
പൊതിയാനറിയാത്ത
ഒളിക്കാനറിയാത്ത
കപടതയില്ലാത്ത
തുറന്ന മനസ്സുകളെ-
* * *
ഈശ്വരാ...
ReplyDeleteഇനി വര്ണ്ണക്കടലാസ് സംഘടിപ്പിക്കാന് പോകണമല്ലോ..!
ഇതിപ്പോ വെലകൊറവിന് കിട്ട്ണ സ്ഥലം എവിടാപ്പോ?????
നല്ല ആശയം, അഭിനന്ദനങ്ങള് ...
ഉള്ളത് ഉള്ളപോലെ തുറന്നെഴുതുന്ന ആളുകള് വഴക്ക് കേള്ക്കുന്നത് കണ്ടു എഴുതിയതാണ്. അക്കാ കുക്കാന് അതൊന്നും വേണ്ടാട്ടോ--
Deleteഒരു വര്ണ്ണ കടലാസ്സില് പൊതിഞ്ഞ മനസു എല്ലാ മനുഷ്യരിലും ഉണ്ട്
ReplyDeleteഅതേ-- അല്പം പൊതിയുന്നത് നല്ലതാണല്ലോ---താങ്ക്സ് സാജന്--
Deleteഈ വർണ്ണക്കടലാസ്സിൽ പൊതിഞ്ഞവരാണ് എല്ലാവരും തന്നെ. ഒരാൾക്ക് എന്നും നിഷ്ക്കളങ്കനായിരിക്കാൻ പറ്റുമോ...?
ReplyDeleteപുതുവർഷാശ കൊള്ളാം...
വീക്കെ-- നന്ദി--
Deleteപൊതിയാന് വര്ണ്ണക്കടലാസ് തന്നെ വേണമെന്നില്ലല്ലോ.
ReplyDeleteഎങ്കിലും ഒരു പകിട്ടു തന്നെ അല്ലേ?
നല്ല ചിന്തകള്
ആശംസകള്
അവസാന പേരയിലെ മനസ്സിന്റെ വർണ്ണം കടലാസ്സിൽ
ReplyDeleteപൊതിയാതെ തന്നെ സൂക്ഷിക്കാം..
ആശംസകൾ
വര്ണക്കടലസ്സുകള് ഇല്ലാത്ത ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു,,, ഒരിക്കല്
ReplyDelete