7/16/13

ഐ സീ യു ------




 കഥ 
 അനിത പ്രേംകുമാര്‍







ഐ സീ യു



ഇത് എത്ര ദിവസമായി തുടങ്ങിയിട്ട്? ഒരു പിടുത്തവുമില്ല. കുറച്ചു ദിവസം, വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നന്നായി ചെയ്തതായി ഓര്‍മ്മയുണ്ട്. പിന്നീട് എപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെ? ഒന്നും ശരിക്ക് ഓര്‍ക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ. തനിക്ക് ഒരു ആണ്‍ കുട്ടിയല്ലേ? അതെ. പക്ഷെ അവന്‍ ഏതു ക്ലാസ്സില്‍? ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലല്ലേ? ആണോ? 

ആയിരിക്കും. അവന്‍ ഇന്നലെയല്ലേ, സിംഹം സ്വന്തം നിഴല് കണ്ടു ദേഷ്യം വന്ന്, കിണറ്റില്‍ ചാടിയ കഥ ഒന്ന് കൂടി കേള്‍ക്കണമെന്ന് വാശി പിടിച്ച് കരഞ്ഞതും, വീണ്ടും ഞാനത് പറഞ്ഞു കൊടുത്തതും ! അവന്‍റെ പേര് ഓര്‍ക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ!

ഒരു പനി വന്നാല്‍ ഇങ്ങനെയാകുമോ? മുമ്പും പനി വന്നിട്ടുള്ളതാ. എന്നാലും അപ്പോഴൊക്കെ ഗുളിക കഴിച്ചുകൊണ്ട് വീട്ടിലെ ജോലിയും ഓഫീസിലെ ജോലിയും ഒക്കെ ചെയ്തിരുന്നല്ലോ. ഇപ്രാവശ്യം എന്താണ് പറ്റിയത്? ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഒന്നും വ്യക്തമാവുന്നില്ലല്ലോ.

കണ്ണ് വലിച്ചു തുറക്കാന്‍ കുറെ പ്രാവശ്യം ശ്രമിച്ചു. ഒന്ന് തുറന്നു കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ രാത്രിയോ, പകലോ എന്നെങ്കിലും അറിയാമായിരുന്നു. ഇല്ല, പറ്റുന്നില്ല. ശരി, വിട്ടേയ്ക്കാം.

 ഇന്ന് എത്രാമത്തെ ദിവസമായിരിക്കും ഈ കിടപ്പ്? അറിയില്ല. കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞത് മുതല്‍ പ്രസവിക്കാനല്ലാതെ അദ്ദേഹം തന്നെ സ്വന്തം വീട്ടിലേയ്ക്കയച്ചിട്ടില്ല. വല്ലാത്ത ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് പോയി അച്ഛന്‍റെയും അമ്മയുടെയും പഴയ കുട്ടിയായി മാറി അവിടെ അങ്ങനെ സ്വസ്ഥമായി രണ്ടു ദിവസം നിന്നിട്ട് തിരിച്ചു വരാന്‍.

ഇന്നാളു മോനും പറഞ്ഞു, "അമ്മ പൊയ്ക്കോ—ഞങ്ങള്‍ നിന്നോളാം" എന്ന്. 
അദ്ദേഹത്തിനായിരുന്നു, പ്രശ്നം. "നീ ഇല്ലാതെ എങ്ങനാ? നീ എപ്പോഴും അടുത്ത് വേണം. അതുകൊണ്ടല്ലേ, നിന്നോട്  ജോലി കളഞ്ഞ്, വീട്ടില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞത്? ഓഫീസില്‍ നിന്നും എപ്പോള്‍ വന്നാലും,  നീ വീട്ടിലുണ്ടാവണം. എന്നിട്ടിപ്പോ, എന്നെ തനിച്ചാക്കി-- ഒരു രാത്രിപോലും—വേണ്ട. ഞാന്‍ എവിടെ വേണമെങ്കിലും പോകും. പക്ഷെ , അത് നീ ഇവിടെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മയിലാ".

ഇത്രേം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആര്‍ക്കായാലും പൂതി പോകൂല്ലേ? മതി,പിന്നൊരിക്കലാവാം എന്ന് കരുതും..

പക്ഷെ, ഇപ്രാവശ്യം, വയ്യാത്ത കാലും വച്ച്, അമ്മ വന്നു വിളിച്ചപ്പോള്‍ വിട്ടല്ലോ. നടന്നാണോ, അതോ,ആരെങ്കിലും എടുത്താണോ കാറില്‍ കയറ്റിയത്? ഓര്‍മ്മയില്ല. കാറില്‍ അച്ഛന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛന്‍റെ അടുത്തു പിടിച്ചിരുത്തി. വീട്ടിലെത്തുന്നത് വരെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. പനി കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നപോലെ തോന്നി.

 വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍, അമ്മ അടുത്ത വീട്ടിലെ വല്ല്യമ്മയോടു പറയുന്നത് കേട്ടു.
"എത്ര ദിവസാന്നു വച്ചാ, അവന്‍! കുറെ ദിവസായില്ലേ, ഈ കിടപ്പ് തുടങ്ങീട്ട്!
അവിടെ ഉച്ചയ്ക്ക്  ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കാന്‍ വരുന്ന കല്യാണി അമ്മയെ അവര്‍ ഫുള്‍ ടൈം ആക്കി. ഇവള്‍ കുറച്ചു ദിവസം ഒക്കെ എഴുന്നേറ്റു എല്ലാം ഉണ്ടാക്കുകയും അവരുടെ കാര്യങ്ങള്‍  നോക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്തിരുന്നു. പിന്നെ അതും ഇല്ലാതായി. അപ്പോഴാ അവന്‍ ഫോണ്‍ വിളിച്ചു, കൂട്ടിക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞത്".

"ആണോ? ഒന്നും ഓര്‍ക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ"

അച്ഛന്‍ വന്നു വിളിക്കുന്നു. 

"വാ, നമുക്ക് അച്ഛന്‍റെ സൈക്കിളില്‍ കറങ്ങാന്‍ പോകാം.  സാന്ഡ് പേപ്പര്‍ കൊണ്ട്, അച്ഛന്‍ സൈക്കിളിന്‍റെ കമ്പികളും റിമ്മും ഒക്കെ ഉരച്ചു വൃത്തിയാക്കുന്നു. അടുത്ത് ചെന്നപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു, "വാ, പിറകില്‍ കയറിക്കോ". അച്ചന്‍റെ പിറകില്‍ ഇരുന്നു, അച്ഛനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. ഇറങ്ങാന്‍ നേരം അമ്മ ചോദിച്ചു, "വേണ്ടേ?"

"ഉം, വേണം". വേഗം കൈ നീട്ടി. 

നീട്ടിയ കൈയ്യില്‍ പഞ്ചസാര ഇട്ടു തന്നു. ഇനി അതും നക്കി കൊണ്ടാണ്, ഈ യാത്ര. നല്ല രസമുണ്ട്. നിറയെ കല്ലുകളുള്ള ഒറ്റയടിപ്പാതയാണ്. എന്നാലും അച്ഛനല്ലേ ഓടിക്കുന്നത്. പേടിയെ തോന്നിയില്ല.

ആരോ അടുത്ത് വന്ന്, ശരീരത്തില്‍ ശക്തിയായി അടിക്കുന്നു. 
കൂടെയുള്ളവര്‍ പറയുന്ന കേട്ടു.
"നന്നായി അടിക്കൂ—അപ്പോള്‍ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കും".

വേദനിക്കുന്നു. 

"അമ്മേ—അമ്മേ" എന്ന് ആരോ വിളിക്കുന്നു. മോനല്ലേ? 

"വേദനിക്കുന്നെടാ" എന്ന് പറയണമെന്നുണ്ട്. കഴിയുന്നില്ല. അടിച്ചു മതിയാക്കി അവന്‍ പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു.

 വീണ്ടും ഉറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, പിന്നെയും ആരോ വന്നു. 
തന്‍റെ ഇട്ടിരിക്കുന്ന കുപ്പായം അഴിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നല്ലോ. പിടിച്ചു വയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഇല്ല, പറ്റില്ല. കൈകള്‍ രണ്ടും കട്ടിലോട് ചേര്‍ത്താണെന്ന് തോന്നുന്നു, കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു.

കാലും അനക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ. അതും കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നല്ലോ. എന്നാലും ശക്തിയായി കുതറി നോക്കി.

”അനങ്ങാതെ കിടക്കൂ—തള്ളെ.
വയസ്സ് എഴുപതു കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ ഒരു നാണം!”
അപ്പോള്‍ ഇത്ര നേരവും കണ്ടത് സ്വപ്നമാണോ? തനിക്ക് എഴുപത് വയസ്സ് എന്നാണ് ആയത്?

അവര്‍ ഇളം ചൂടുള്ള വെള്ളത്തില്‍ തുണി മുക്കി, ദേഹം തുടയ്ക്കുകയാണോ? അങ്ങനെ തോന്നി. പിന്നെയും സൂചി കുത്തികേറ്റുന്നല്ലോ! വയ്യാ-- വല്ലാത്ത വേദന.

ഇപ്പോള്‍ നല്ല സുഖം. ഉറക്കം വരുന്നു.. 
അച്ഛനും അമ്മയും രണ്ടു വശവും നില്‍ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. 
അദ്ദേഹം എവിടെ?
അതാ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു!  

ഇനി ഞാന്‍ ഉറങ്ങട്ടെ. ബാക്കി, നേരില്‍ കാണുമ്പോള്‍ അവിടുന്നു പറയാം.

                     *  *  *

87 comments:

  1. തനിയാവര്‍ത്തനം..!! പുതിയ ശൈലി കസറുന്നുണ്ട്‌.,
    ചരിത്രങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും..
    ചില സ്വപ്നങ്ങള്‍ യഥാര്‍ത്ഥ്യവും ആയേക്കാം..
    ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. തനിയാവര്‍ത്തനം സിനിമ! ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. ഭ്രാന്തുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കഥയാന്നു അറിയാം.
      ഇതും സ്വപ്നം ആണോ, യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ആണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാത്ത ചില ചിന്തകള്‍ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയപ്പോള്‍ അതിനെ പിടികൂടി ഇവിടെ ഇട്ടത്. ആര്‍ക്കും ഇഷ്ടാകില്ല എന്നാണു കരുതിയത്‌! സന്തോഷം അറിയിക്കുന്നു.

      Delete
  2. വളരെ മനോഹരമായ അവതരണം. തുടക്കം മുതൽ ഒടുക്കം വരെ ഒരു ശ്വാസത്തിൽ വായിക്കാനുള്ള ഒരു ത്വര കഥാവതരണത്തിൽ.... ഹൃദയംഗമായ അഭിനന്ദനങ്ങൾ....അനിൽ

    ReplyDelete
    Replies
    1. മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയ ചിന്തകളെ അതേപോലെ, അപ്പോള്‍ തന്നെ പിടിച്ചിട്ട കൊണ്ടാകാം വായനയും അങ്ങനെയായത്. നന്ദി അറിയിക്കട്ടെ--

      Delete
  3. നന്നായിട്ടുണ്ട് ....സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്യം ആയേക്കും. .തുടരുക ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. പ്രമോദ്, ഇതൊരു പേടി സ്വപ്ന മല്ലെ? വേണ്ട-- എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ ഒരു കഥയില്‍ പറഞ്ഞപോലെ, യൌവ്വനത്തില്‍തന്നെ--- പോയാ മതി--എന്നാലും ഉടനെ വേണ്ടകേട്ടോ. കുറച്ചു കൂടി പണികളുണ്ട്‌.

      Delete
  4. വര്‍ഷങ്ങള്‍ പോകുവതറിയാതെ.....!
    നന്നായി എഴുതിയിട്ടുണ്ട് കഥ

    ReplyDelete
    Replies
    1. താങ്ക്സ് അജിത്തെട്ടാ--

      Delete
  5. സ്റ്റോറി ടെല്ലിംഗിന്‍രെ ശൈലി ഉജ്വലമായിട്ടുണ്ട്...
    ഒരു കമലാസുറയ്യ ടച്ചുണ്ട് എഴുത്തിന്.. കീപ്പിറ്റപ്പ്.......

    ReplyDelete
    Replies
    1. വളരെ സന്തോഷം ഉണ്ട്. എന്നാലും അത്രയൊന്നും അര്‍ഹിക്കുന്നില്ല എന്നറിയാം. നന്ദി--

      Delete
  6. നന്നായിട്ടുണ്ട്...
    ആശംസകള്‍......

    ReplyDelete
  7. വായിക്കുന്നവനെയും ഈയടുത്ത് തന്നെ 'അങ്ങ്' കൊണ്ടുപോകുമോ .. ??

    ReplyDelete
    Replies
    1. ഞാന്‍ പോയോന്നും ഇല്ല സംഗീ-- പേടിക്കണ്ട. ചുമ്മാ--

      Delete
  8. നന്നായിട്ടുണ്ട്... കഥ പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ വായനക്കാരന് ഇടം നല്‍കിക്കൊണ്ട് ഒരു കഥ ....

    ReplyDelete
    Replies
    1. താങ്ക്സ്- അനില്‍--

      Delete
  9. Nannaayirikkunnu. Best wishes.

    ReplyDelete
  10. ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു ഇരുന്നു പോയി ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. അത്രേം മതി-- സന്തോഷായി

      Delete
  11. "neeyillaathe nin kaineettamillathe"varikal ardramaayi......

    ReplyDelete
    Replies
    1. എന്‍റെ അച്ഛന് എന്നാ പോസ്ടിലേക്കുള്ളത് മാറിപ്പോയതാ അല്ലെ?

      Delete
  12. കൊള്ളാം, ഒറ്റ സ്റ്റ്രെച്ചിൽ ഒരു ജീവിത ചക്രത്തിൻറെ ഒരറ്റവും മറ്റെയറ്റവും സ്പർശിച്ചു.

    ReplyDelete
    Replies
    1. അങ്ങനെ തോന്നിയെങ്കില്‍ സന്തോഷം--

      Delete
  13. കൊള്ളാല്ലോ ഗഡീ...

    ReplyDelete
  14. കഥ നന്നായിട്ടുണ്ട് ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. താങ്ക്സ്-- ആസിഫ്--

      Delete
  15. കൊള്ളാം.... അല്ഷിമെഷ്സ് എന്ന രോഗം ഒരു ഭീകരമായ അവസ്ഥയാണ്‌.. , അവസാന ഭാഗം കുറച്ചു കൂടി വ്യക്തമാക്കാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.... ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. അതേ, അതൊരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ്. പിന്നെ, മിക്ക കഥകളിലും വായനക്കാര്‍ അങ്ങനെ പറയുന്നു! പക്ഷെ, എന്നെ സംബന്ധിച്ച്, പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞു കഴിയുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്താണ് അങ്ങനെ എന്ന് അറിയില്ല.

      Delete
  16. ഈയിടെ ആയി കാണുന്നിടമെല്ലാം ഓര്‍മയും,സ്വപ്നവും ,ഭ്രാന്തും തന്നെ...നല്ല ഒഴക്കുണ്ട് കഥയ്ക്ക്‌ .തുടരുക .ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. താങ്ക്സ് അനീഷ്‌

      Delete
  17. ആശംസകൾ
    ഇത് ഒന്ന് കൂടി വായിക്കണം

    ReplyDelete
  18. നന്നായി...നല്ല രീതി..ആശംസകൾ

    ReplyDelete
  19. വളരെ നന്നായി എഴുതി വായിക്ക്യാന്‍ സുഖമുള്ള എഴുത്ത്... കഥ സ്വപ്പ്നമായിരുനെങ്കിലും... പ്പനി മാറിയോ...ആശംസകള്‍...

    ReplyDelete
    Replies
    1. രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം പനിച്ചിട്ട്, അത് മറ്റാരെയോ തേടി പ്പോയി--

      Delete
  20. നല്ല. കഥ. കഥ അവസാനിപ്പിച്ച രീതിയും വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

    ReplyDelete
    Replies
    1. വളരെ സന്തോഷം, rosly--

      Delete
  21. വി കെ , ഷാജു, ബിവിന്‍-- വന്നതില്‍ സന്തോഷം--

    ReplyDelete
  22. വായിച്ചു ... ചില അവ്യക്തതകൾ നില നിൽക്കുന്നു .
    ഒന്ന് കൂടി വായിച്ചു നോക്കാം .
    ഇപ്പോൾ വായനരേഖപ്പെടുത്തുന്നു അത്രമാത്രം .
    ആശംസകൾ

    ReplyDelete
    Replies
    1. ശിഹാബ്, അവ്യക്തത എനിക്കും ഉണ്ട്-- അത്, സ്വപ്നമോ, യാധാര്‍ത്യമോ എന്ന് സംശയം ഉണ്ടാകുന്നതുകൊണ്ടാവാം. എനിക്കും അറിയില്ല. ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ഉറക്കത്തില്‍ ഇത്തരം അവസ്ഥ കളിലൂടെ കടന്നു പോകാറുണ്ട്.-- നന്ദി--

      Delete
  23. യവ്വനത്തില്‍ നിന്നും ബാല്ല്യതിലെക്കും ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ എഴുപതു വയസിലെക്കും പിന്നെ മരണത്തിലേക്കും [ആണോ] കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി മനസിനെ അച്ഛന്റെ സ്നേഹം ഭര്‍ത്താവിന്റെ സ്നേഹം ഇവ രണ്ടും എടുത്തു കാണിക്കുന്നുണ്ട് നന്നായി ഇഷ്ടമായി ,,അനിത പ്രേം ..

    ReplyDelete
  24. വളരെ സന്തോഷം ജമാല്‍--

    ReplyDelete
  25. കുറഞ്ഞ വരികളില്‍ മനോഹരമായി എഴുതി ഒരു ജീവിതം

    ReplyDelete
    Replies
    1. മജീദ്‌, വന്നതിലും വായിച്ചതിലും സന്തോഷം--

      Delete
  26. nalla kadha...

    ReplyDelete
  27. നല്ല കഥക്ക് ആശംസകൾ

    ReplyDelete
    Replies
    1. ഒരുപാടു സന്തോഷം--

      Delete
  28. ബംഗ്ലൂര്‍ ദൂരവാണി നഗര്‍ കേരള സമാജം ഇവിടുത്തെ മലയാളികള്‍ക്കായി നടത്തിയ ചെറു കഥ മത്സരത്തില്‍ എന്‍റെ , "ഐ.സി.യു. " എന്ന ഈ കഥയ്ക്ക് രണ്ടാം സ്ഥാനം കിട്ടിയ കാര്യം അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. കാഷ് അവാര്‍ഡ് ഉണ്ട്. പ്രിയപ്പെട്ട FB, ബ്ലോഗ്‌ , സുഹൃത്തുക്കളുടെയും വീട്ടുകാരുടെയും പ്രോത്സാഹനം തന്നെയാണ് ഇത് കിട്ടാന്‍ കാരണം. നന്ദി---- എല്ലാവര്ക്കും----ഈ കഥ മുമ്പ് FB യിലും ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.

    അച്ഛന്റെ രണ്ടാം ചരമ വാര്‍ഷിക ദിനമായ ഇന്ന് ഇത് അറിഞ്ഞത് ഒരു അത്ഭുതം തന്നെയാണ് എനിക്ക്. അച്ഛന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ കവിതകള്‍ മാത്രം എഴുതാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്ന എനിക്ക് അച്ഛന്‍ പോയശേഷം എങ്ങനെയാണ് കഥകള്‍ എഴുതാന്‍ പറ്റുന്നത് എന്ന കാര്യം (എഴുതുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്കല്ലാത്ത പോലെ ) എപ്പോഴും അതിശയിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഒരു മാസം ഇവിടെ M.S. രാമയ്യ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ICU വില്‍ വെന്റിലെറ്ററില്‍ കിടന്ന ശേഷമാണ് അദ്ദേഹം പോയത്. ആ സമയങ്ങളില്‍ എന്തൊക്കെയാവും അച്ഛന്‍റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടാവുക എന്ന ചിന്തയില്‍ നിന്നും പിറവി കൊണ്ടതാണ് ഈ കഥയും. എഴുത്തിനു കിട്ടുന്ന ആദ്യത്തെ ഈ പുരസ്കാരം അച്ഛന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു.

    ReplyDelete
  29. Nice story...

    ReplyDelete
  30. കഥ നന്നായിരിക്കുന്നു.ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
  31. വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു...
    അച്ഛനല്ലേ ഓടിക്കുന്നത്... പേടി തോന്നിയില്ല...
    "അനങ്ങാതെ കിടക്ക്‌ തള്ളേ.."
    ഒരു പെണ്‍ജീവി തത്തിന്‍റെ നേര്‍ക്കാഴ്ച !

    ReplyDelete
  32. സ്വപനങ്ങൾ സ്വർഗകുമാരികളായും പുലര്കാല പൂംബാറ്റയുമായൊക്കെ എന്നിലെ ആണിന്റെ പകൽ കിനാവുകളെ തെല്ലു ഉന്മാദിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും മക്കളെക്കുറിച്ചും കുടുംബത്തെ ക്കുറിച്ചും വേപഥു കൊള്ളുന്ന ഒരമ്മ മനസ്സും അച്ഛന്റെ ഓരംപറ്റി സൈക്കിളിൽ പോകുന്ന ഒരു മകൾ മനസ്സും ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ ഐ . സീ .യു . വിൽ ജീവൻ വെക്കുന്നുണ്ട് !! കഥ കുറച്ചു കൂടി നീട്ടാനുള്ള സ്കോപ് ഇതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു !!! എന്തായാലും ലളിതമായ ഒരു നീറ്റലായി ബന്ധങ്ങൾ ഇവിടെ ഇഴപിരിച്ചു കാട്ടാൻ കാഥികയ്ക്കു കഴിയുന്നുണ്ട് !

    ReplyDelete
    Replies
    1. സത്യശീലന്‍ ഐവര്‍കുളം, താങ്കള്‍ ഇന്‍ബോക്സില്‍ വന്നു പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് പേര് മനസ്സിലായി. വളരെ സന്തോഷം----പിന്നെ പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാല്‍ കഥ പെട്ടെന്ന് തീര്‍ക്കുക എന്നത് അറിയാതെ വരുന്നതാണ്. പല കഥകളെ പറ്റിയും ആളുകള്‍ ഇങ്ങനെ എന്നോടു മുമ്പും പറഞ്ഞു--- നന്ദി----

      Delete
  33. വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് , ഒരു വലിയ നോവല്‍ എഴുതുവാന്‍ കഴിയട്ടെ.

    ആശംസകള്‍!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. വലിയ നോവലിന്‍റെ ചെറിയ ഭാഗങ്ങളാണ് രേണുവിന്റെ കഥകള്‍--- വായിച്ചിരിക്കുമല്ലോ?

      Delete
  34. മനോഹരമായിരിക്കുന്നു സമ്മാനം കിട്ടിയതില്‍ സന്തോഷിക്കുന്നു ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. സന്തോഷം, രാജേഷ്‌--

      Delete
  35. achaneyanenikkishttam.............................nannu

    ReplyDelete
  36. അപ്പോള്‍ ഇത്ര നേരവും കണ്ടത് സ്വപ്നമാണോ? തനിക്ക് എഴുപത് വയസ്സ് എന്നാണ് ആയത്?.....
    നന്നായിട്ടുണ്ട് കഥ... വല്ലാതെ വിഷമം വരുന്നു.

    ReplyDelete
    Replies
    1. വിനു, നന്ദി--- എനിക്കും വിഷമം വന്നു, എഴുതി ക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍

      Delete
  37. Replies
    1. നമിത, മലയാളം വായിക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ല. Thank you so much---

      Delete
  38. ഇന്നാണ് ഈ പോസ്റ്റ്‌ കണ്ടത് , പതിവ് ശൈലിയില്‍ നിന്നും വേറിട്ട എഴുത്ത് കൊള്ളാം , ഈ കഥക്ക് കിട്ടിയ അംഗീകാരത്തിനു അഭിനനന്ദങ്ങള്‍ :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. വളരെ സന്തോഷം, ഫൈസല്‍-- ബ്ലോഗ്‌ പരിചയത്തിലും മുമ്പ് ഈ ബ്ലോഗ്‌ താങ്കള്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരുന്നു.താങ്കളുടെ പ്രോത്സാഹനത്തിനു നന്ദി--

      Delete
  39. നന്നായിട്ടുണ്ട് അനിതെച്ചി. Congrats for the price too!

    ReplyDelete
    Replies
    1. താങ്ക്സ് വിവേക്---

      Delete
  40. അനിത, ഈ സ്വപ്നം കലക്കി.. പക്ഷേ ഒരു നിര്‍ദേശം.. ഒരു നല്ല ഭാവന കൂടി ചേര്‍ത്ത് ഒരു തുടക്കവും ഒടുക്കവും കൊടുത്താല്‍ ഇനിയും നന്നായേനെ... ഇനിയും ശ്രമിക്കാം. സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഇനിയും കാണാമല്ലോ...!

    ReplyDelete