ആരോടാണ് നമ്മള്‍
പിണങ്ങുന്നത്?
എന്തായാലുമത്
വഴിയെ പോണവരോടല്ല.
കുഞ്ഞു കണ്ണുകള്‍
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയപ്പോള്‍,
കുഞ്ഞു ചുണ്ടുകള്‍
വിതുമ്പിയപ്പോള്‍
ഓടിവന്നെടുത്തു
മാറോടു ചേര്‍ത്ത്
കരയല്ലേ വാവേ,
നിന്റമ്മ ദാ വരുന്നു
എന്നോതി നമ്മളെ
ഇക്കിളിയാക്കി
ചിരിപ്പിച്ചും
പിന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചും
ബാല്യത്തിനു കൂട്ടായി
കൌമാരത്തിന് തണലായി
യൌവനത്തിന് കാവലാളായി
കൂടെനിന്ന ബന്ധുവിനോട്!
അല്ലെങ്കില്‍
മനസ്സിലെ മാരിവില്ലുകള്‍
പരസ്പരം പങ്കുവച്ചു
ഹൃദയത്തിനൊരു കോണില്‍
പ്രതിഷ്ഠിച്ചു പൂജിച്ച
പ്രണയ ബിംബത്തോടോ,
പ്രിയ സൌഹൃദത്തോടോ,
ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട
സഹപാഠികളോടോ!
അതുമല്ലെങ്കില്‍
ഒന്നിച്ചു പകുത്തുണ്ടും
അതിലേറെ പതംപറഞ്ഞും
കാണാതിരുന്നപ്പോള്‍
ഇടനെഞ്ച് കലങ്ങിയും
ഒന്നായ് വളര്‍ന്നൊരു
കൂടപ്പിറപ്പോടോ,
ദൈവത്തിന്‍ പ്രതിരൂപമായ്
നമ്മിലലിഞ്ഞൊരു
മാതാപിതാക്കള്‍ തന്‍
നിസ്വാര്‍ത്ഥ സ്നേഹത്തോടോ,
ആരോടാണ് നമ്മള്‍
പിണങ്ങുന്നത്?
അതെ....
നമ്മള്‍ പിണങ്ങുന്നത്,
കഠിനമായി സ്നേഹിച്ചവരോട്.
കഠിനമായി വെറുക്കാന്‍,
വെറുത്തുകൊണ്ട് സ്നേഹിക്കാന്‍
പ്രാപ്തിയുള്ളവരോട്.
എന്തായാലുമത്
വഴിയെ പോണവരോടല്ല.
നമ്മളോടവര്‍ക്ക് സ്നേഹമില്ല
അവരോടു നമുക്കും!
പിണക്കത്തിന്‍ പിന്‍ബലം
സ്നേഹമത്രേ!
************************
-അനിത പ്രേംകുമാര്‍-
No comments:
Post a Comment