tag:blogger.com,1999:blog-2875505008521657792024-02-06T20:13:02.863-08:00അനിത പ്രേംകുമാർAnitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.comBlogger153125tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-32897379801533215232019-01-29T00:23:00.005-08:002019-01-29T00:23:45.198-08:00ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /> ബുദ്ധി<br /> പറയും<span class="text_exposed_show"><br /> അരുതെന്ന് </span><br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
ഹൃദയം <br /> പറയും <br /> തുടരെന്ന് !<br />
<br />
ഇതുങ്ങള് <br /> രണ്ടും<br /> കീരിയും <br /> പാമ്പും <br /> ആയിരുന്നോ,<br /> കഴിഞ്ഞ <br /> ജന്മത്തില്?<br />
<br />
എപ്പോ <br /> നോക്കിയാലും<br /> തമ്മിൽ തല്ല്!<br />
<br />
രണ്ടിനേം<br /> പേറി നടക്കുന്ന<br /> എന്നെ<br /> പറഞ്ഞാൽ<br /> മതിയല്ലോ!<br />
<br />
ആര് പറയുന്നതു<br /> കേൾക്കും ഞാൻ?<br />
<br />
*************<br /> അനിത പ്രേംകുമാര്</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-39476350360945345842019-01-28T03:50:00.001-08:002019-01-28T03:50:02.652-08:00മഴത്തുള്ളി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
പുതുമണ്ണിൽ വീണ <br /> മഴത്തുള്ളിയെ<span class="text_exposed_show"><br /> മണ്ണ്<br /> എവിടെക്കാവും <br /> ആവാഹിച്ചത്!</span><br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
ഹൃദയത്തിലേക്കോ<br /> അതോ<br /> ആത്മാവിലേക്കോ?<br />
<br /> എന്തായാലും<br /> അവനെ പിന്നാരും<br /> കണ്ടില്ലപോലും!<br />
<br />
പുഴ<br /> ഇപ്പോഴും<br /> അവനെ<br /> കാത്തിരിപ്പാണ്!<br />
<br />
*******<br />
(അനിത പ്രേംകുമാർ)</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-53713981314842759062019-01-28T02:42:00.006-08:002019-01-28T02:42:46.292-08:00ഒരു പകൽക്കിനാവ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
ആരാ?<br />
<br />
ഞാനാ.<br />
<br />
ഞാന്എന്നാല് ?<br />
<br />
യുഗങ്ങള്ക്കും<br /> അപ്പുറത്ത് നിന്നും<br /> നിങ്ങളെ കാണാന്<br /> വന്ന ആള്.<br />
<br />
ആഹാ,<br /> കൊള്ളാം!<br />
<br /> പക്ഷേ..<br /> എനിക്ക്<br /> നിങ്ങളെ<br /> അറിയില്ലല്ലോ?<br />
<br />
എനിക്കറിയാലോ!<br />
<br />
എങ്കില് ശരി.<br /> എന്താ വേണ്ടേ?<br />
<br />
ഒന്ന് കാണണം<br />
<br />
കണ്ടിട്ട്?<br />
<br />
വിശേഷങ്ങള്<br /> പറയണം, <br /> അല്പ നേരം<br /> ഒന്നിച്ചിരിക്കണം.<br />
<br />
ഇരിക്കാലോ..<br /> ദാ..<br /> അങ്ങോട്ട്<br /> കയറി<br /> ഇരുന്നോളൂ.<br /> ചാരു കസേര<br /> പഴേതാ..<br /> സൂക്ഷിച്ച് വേണം..<br />
<br />
ഇരുന്നു.<br /> ചായ കുടിച്ചു.<br /> യുഗങ്ങളുടെ<br /> വിശേഷങ്ങള്<br /> പറഞ്ഞു .<br />
<br />
പതുക്കെ<br /> എനിക്കും<br /> പഴയ<br /> ഓര്മ്മകള്<br /> തിരിച്ചു കിട്ടി.<br />
<br />
എന്റെ<br /> വിശേഷങ്ങള്<br /> പറഞ്ഞു<br /> തീരും മുന്നേ<br /> അയാള്<br /> ഇറങ്ങി നടന്നു<br />
<br />
മറ്റാരോ<br /> ഇതുപോലെ<br /> കാത്തിരിക്കുന്നു<br /> പോലും!<br />
<br />
പോട്ടെ ..<br /> പുല്ല്!<br /> എന്തിനാണാവോ<br /> പിന്നെ<br /> വന്നത്!<br />
<br />
**********<br />
<br />
(അനിത പ്രേംകുമാര്)</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-27263989565168763122019-01-28T02:31:00.002-08:002019-01-28T02:31:53.311-08:00ലാസ്റ്റ് റൈറ്റ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br /> അവസാന <br /> കാലത്ത്<br /> ഒരിക്കല്കൂടി നീ <span class="text_exposed_show"><br /> അവളെ തേടി<br /> ചെല്ലണം.</span><br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
അവളുടെ <br /> പരുപരുത്ത <br /> കൈത്തലത്തില് <br /> നിന്റെ കൈകള്<br /> കൊരുത്തുകൊണ്ട്<br /> നിന്നിലേക്ക് <br /> അടുപ്പിക്കണം<br />
<br />
ഒരുകൈ <br /> പതുക്കെ <br /> ഊരിയെടുത്ത്<br /> നിവര്ന്നു <br /> നില്ക്കാന് <br /> സമ്മതിക്കാത്ത <br /> അവളുടെ <br /> നട്ടെല്ലിനു <br /> പതിയെ <br /> ഒരു താങ്ങ് <br /> നല്കുക<br />
<br />
എന്നിട്ടവളെ <br /> അവള്ക്കു <br /> മതിയാവോളം<br /> മൂര്ദ്ധാവില് <br /> ചുംബിക്കുക<br />
<br />
അവള് <br /> ഇത്രകാലവും <br /> ആഗ്രഹിച്ചത് <br /> മൂര്ദ്ധാവിലെ<br /> ആ ചുംബനം <br /> മാത്രമായിരുന്നു <br /> എന്ന് നീ <br /> അന്നറിയും.<br />
<br />
പതിയെ <br /> അവളുടെ <br /> കണ്ണുകള് <br /> അടയുമ്പോള് <br /> അവളെ <br /> അവിടെ <br /> ഉപേക്ഷിക്കുക<br />
<br />
തിരിഞ്ഞു <br /> നോക്കാതെ <br /> തിരിച്ചു <br /> പോരുക <br />
<br /> ബാക്കിയുള്ള<br /> കാര്യങ്ങള് <br /> മറ്റുള്ളവര്<br /> നോക്കുമല്ലോ!<br />
<br />
*****************<br />
<br />
അനിത പ്രേംകുമാർ</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-75330260451023895592018-07-21T00:39:00.003-07:002018-07-21T00:40:29.022-07:00ഞാനെന്നെയാണ് സ്നേഹിക്കുന്നത്!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
എന്നെക്കാള്സുന്ദരിയായവളെ <br /> ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടേയില്ലല്ലോ<br /> അഥവാ കണ്ടതിനെയൊന്നും <br /> അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുമില്ല<br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
എന്നേക്കാള് സുന്ദരിയാണവള്<br /> എന്ന് നീയെന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞുവോ?<br /> പറഞ്ഞെങ്കിലതോടെ കഴിഞ്ഞേനെ<br /> നിന്റെ കഥയും പിന്നവളുടെതും!<br />
<br />
അതറിയാവുന്ന നീയെപ്പോഴുമെന്നെ <br /> വല്ലാതെ വല്ലാതെ പുകഴ്ത്തിയിരുന്നു <br /> പുകഴ്ത്തലില് ഞാന് വീണ്ടും വീണ്ടും '<br /> അതിലേറെ സുന്ദരിയുമായി മാറി<br />
<br />
ഞാന്റെ നിമ്നോന്നതങ്ങളില് <br /> കയറിയും ഇറങ്ങിയും നടന്നു <br /> ഞാനെന്റെ ചുഴികളിലുമാഴങ്ങളിലും <br /> മൂർച്ഛകളന്വേഷിച്ചലഞ്ഞു<br />
<br />
ഞാന് പ്രണയിച്ചതെന്നെതന്നെ<br /> നിന്നെയാനെന്നു നീ വെറുതെ, <br /> അവസാന ശ്വാസം നിലയ്ക്കും വരെ,<br /> ആശിച്ചുമാഗ്രഹിച്ചും കാത്തുനില്ക്കും! <br />
<br /> എനിക്കെന്നെ ഒരുപാടിഷ്ടമാണ്<br /> ഞാനെന്നെ മാത്രമേ സ്നേഹിക്കൂ<br /> ഞാനെന്നെതന്നെഭോഗിക്കുന്നതും <br /> നിന്നെ എന്നതു വെറും തോന്നലത്രെ! <br />
____________________________<br />
അനിത പ്രേംകുമാര്</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-7687613021726762442018-07-21T00:24:00.002-07:002018-07-21T00:24:59.193-07:00സര്വ്വകക്ഷി സമാധാനം <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3ds9 _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_g">
സര്വ്വകക്ഷി സമാധാനം <br /> ----------------------------------<br />
സമയം വൈകിട്ട് 3മണി. വെയിലിന്റെ ചൂട് കുറയാത്തതു കാരണമാകാം ആരും
പുറത്തിറങ്ങാന് തുടങ്ങിയിട്ടില്ല. വല്ലപ്പോഴുമാണ് ഏതെങ്കിലും വണ്ടികളും
അങ്ങോട്ട് വരുന്നത്.<br />
അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു വെള്ള ടാറ്റ സുമോ
വരുന്നത് കണ്ടപ്പോള് അവന് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി. അന്ന് കണ്ട പെണ്ണിന്റെ
വീട്ടുകാര് ആയിരിക്കുമോ? ഏയ്.. അങ്ങിനെ വരാന് വഴിയില്ല.
കൂലിപ്പണിക്കാര്ക്കൊക്കെ പെണ്ണ് കൊടുക്കുമോ ആരെങ്കിലും! കല്യാണം
കഴിക്കാനുള്ള മിനിമം യോഗ്യത ഇപ്പോള് സര്ക്കാര് ഉദ്യോഗം ആണല്ലോ!<br />
സഡന് ബ്രേക്കിട്ട് വണ്ടി നിര്ത്തി ഒരാള് ഇറങ്ങി വന്നു. വേറെയും രണ്ടുപേര് ഉണ്ടായിരുന്നു അതില്.<br />
ആയാള് ചുറ്റുമൊന്നു വീക്ഷിച്ച ശേഷം പൂട്ടിയ ചായക്കയുടെ മുന്നില്
ഉണ്ടായിരുന്ന ബഞ്ചില് ആരെയോ കാത്തിരിക്കുന്ന അവന്റടുത്ത് വന്നു
ചോദിച്ചു. <br />
"എന്താടാ ഇവിടൊരു തിരിഞ്ഞു കളി?"<br />
"ഒന്നൂല്ല. വെറുതെ."<br />
"എന്നാലും?"<br />
"ഫ്രണ്ട്സ് വരാംന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. കണ്ടില്ല.കാത്തിരിക്കുന്നു." <br />
"ആരൊക്കെയാ നിന്റെ ഫ്രണ്ട്സ്?"<br />
"രൂപേഷ്, സതിഷ്, രാഗേഷ്.....പിന്നെ " <br />
"ഏതു രൂപേഷ്?<br /> അന്നത്തെ ആ കേസില് കുറച്ചു നാള് ഉള്ളില് കിടന്നരൂപേഷ് ആണോ?"<br />
"അ.. അതെ."<br />
ക്രൂരമായ ഒരു സന്തോഷം മുഖത്ത് നിറച്ചുകൊണ്ട് അയാള് ചോദിച്ചു. "അപ്പൊ നീ അവന്റെ ആളാ ഇല്ലേ ?"<br />
" അയ്യോ..പാര്ട്ടിയില് ഒന്നും ഇല്ല. ഒരുമിച്ചു കളിച്ചു വളര്ന്നവര് ആണ്." അവന് വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു. <br />
"എന്താ നിന്റെ പേര്?"<br />
"പ്രനീത് "<br />
"എത്രവരെ പഠിച്ചു?"<br />
"പ്ലസ് ടു."<br />
"ഇപ്പൊ എന്ത് ചെയ്യുന്നു?"<br />
"കൂലിപ്പണിക്ക് പോകുന്നു."<br />
"അച്ഛനും അമ്മയും?"<br />
"അവരും കൂലിപ്പണി."<br />
"ഉം.. <br /> നന്നായി."<br />
"എന്ത്?"<br />
"ഒന്നുമില്ല. "<br />
തേടിയ വള്ളി കാലിൽ ചുറ്റിയ സന്തോഷത്തോടെ അയാള് തിരിഞ്ഞു മറ്റു രണ്ടുപേരോടും ഇറങ്ങി വരാന് കൈ കാണിച്ചു. <br />
പ്രനീത് ചുറ്റും നോക്കി. നാട്ടുകാരെ ആരെയും കാണാനില്ല.. ഇത് ഗുണ്ടകളോ മറ്റോ ആണോ ! <br />
രണ്ടാമന് ഇറങ്ങി വന്നു ചോദിച്ചു <br />
"നീയല്ലേ ഇന്നലെ ഞങ്ങളുടെ കൊടി പറിച്ചത്?" <br />
"ഏതു കൊടി?"<br />
"ആഹാ .. ഇപ്പോള് ഏതു കൊടി എന്നായോ?"<br />
"ഞാന് ഒന്നിലും ഇല്ല. എനിക്ക് എല്ലാ കൊടിയും ഒരുപോലെ ആണ്."<br />
"എന്ന് പറഞ്ഞാല് എങ്ങിനാ? രൂപെഷ്ന്റെ കമ്പനിയല്ലേ നീ?"<br />
"അവന് ഫ്രണ്ട് മാത്രമാണ്."<br />
"ഓഹോ.. ആണോ? എങ്കില് ഇനി അങ്ങിനല്ല. അവന് നിനക്ക് ആരാണ് എന്നും ആ
പാര്ട്ടിയില് നിന്റെ സ്ഥാനം എന്ത് എന്നും ഞങ്ങള് തീരുമാനിക്കും."<br />
അപ്പോഴേക്കും മൂന്നാമന് മുന്നോട്ടു വന്നു പറഞ്ഞു."നീയാണ് ഞങ്ങള് താഴെമുക്കില് കെട്ടിയിരുന്ന കൊടി പറിച്ചത്."<br />
"താഴെ മുക്കില്?"<br />
"അതെ . താഴെ മുക്കില്."<br />
"അവിടെ ഇതുവരെ ഒരു കൊടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ?"<br />
"ഇതുവരെ ഇല്ല. പക്ഷെ ഇന്നലെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഞാന് ഇപ്പോള്
പറയുന്നു.രാത്രി കൂട്ടുകാരെയും കൊണ്ടുവന്നു നീ അത് പറിക്കുന്നതിന്
സാക്ഷികളും ഉണ്ട്."<br />
"ഇല്ല. ഞാന് അങ്ങിനെ ചെയ്യില്ല."<br />
"അതോന്നും ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. <br /> നീയാണ് അത് ചെയ്തത്."<br />
ഒന്നാമന് ബാക്കി രണ്ടുപെരോടുമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. <br />
"ഇവനാണ് കൊടി കീറിയത്. അത് ചോദിക്കാന് ചെന്നപ്പോള് അവന് ആക്രമിക്കാന് വന്നു. നമ്മള് തടുത്തു.<br />
താഴെമുക്കിൽ കൊടി കീറിയതിന്റെ പേരിൽ പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ തമ്മിൽ സംഘർഷം തുടരുന്നു എന്ന് <br /> വാട്സ് ആപ്പിൽ മെസ്സേജ് ഇടെടാ."<br />
സാഹചര്യം ശരിയല്ലെന്നു മനസ്സിലായതും പ്രനീത് കുതറി ഓടാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി.. ആറു ബലിഷ്ഠ കരങ്ങൾ അപ്പോൾ തന്നെ അത്<br /> തടയുകയും ചെയ്തു.<br />
അവൻ കരയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മൂന്നാമന് ഒന്ന് സംശയിച്ചു ഒന്നാമനെ നോക്കി.<br /> ഇതൊരു പാവം ചെക്കന് ആണ്. വേറെ നോക്കിയാലോ എന്ന ഭാവം.<br />
"നിനക്ക് പ്രസ്ഥാനം ആണോ വലുത്, ഈ പീറ ചെക്കനോ?" ഒന്നാമന്റെ വാക്കുകളില് കഞ്ചാവിന്റെ ഉശിര്.<br />
"പാര്ട്ടി."<br />
എങ്കില് ആരെങ്കിലും എത്തുന്നതിനു മുന്നേ തുടങ്ങിക്കോ.<br />
ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോൾ ഏതൊക്കെയോ കണ്ണുകൾ കുറ്റിക്കാടുകളുടെ മറവിൽ തങ്ങളെ
നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നിയതും കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന ബോംബ്
രണ്ടാമൻ അല്പം ദൂരേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.<br />
ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ കണ്ണുകൾ ബോംബ് പൊട്ടിയ ശബ്ദത്തിൽ അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
പിന്നീടെല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു.<br /> ഒന്നാമൻ അവനെ പിടിച്ചു വച്ചു.<br /> രണ്ടാമൻ വടിവാള് വണ്ടിയില് നിന്നും എടുത്തു കാലുകള് വെട്ടി വെട്ടി മാറ്റി. <br /> വടിവാളിന്റെ മൂർച്ചയില്ലായ്മ അയാളെ വല്ലാതെ തളർത്തി.<br /> മൂന്നാമൻ ഏറെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കൈകളും വെട്ടിമാറ്റി. തല വെട്ടാന് നോക്കിയപ്പോള് ഒന്നാമൻ പറഞ്ഞു.<br />
"വേണ്ട.<br /> അങ്ങിനെ കിടക്കട്ടെ. രക്തം വാര്ന്നു തീര്ന്നോളും. "<br />
നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ടാറ്റ സുമോ സ്ഥലം കാലിയാക്കി.<br />
**<br />
പിറ്റേ ദിവസം എതിര് പാര്ട്ടിയില് രണ്ടാള് കൊല്ലപ്പെട്ടു.<br /> മൂന്നാം ദിവസം തിരിച്ചു ഒന്ന് കൂടി.<br />
അപ്പോഴേക്കും ജനങ്ങള് ഒക്കെ ഇളകി മറിഞ്ഞു നാടൊന്നു ഉഷാറായി. <br /> എല്ലാവര്ക്കും പരസ്പരം പറയാന് വിശേഷങ്ങള് ആയി. <br />
ഗള്ഫിലുള്ള ശ്രേയസ്സിന്റെ അമ്മ അഭിമാനത്തോടെ ഞെളിഞ്ഞു നിന്നപ്പോള് ബാംഗ്ലൂര് ഉള്ള യശസ്സിന്റെ അമ്മ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.<br />
"ഞാനൊന്നു ഈ വിശേഷങ്ങള് മോനോടു പറയട്ടെ. അവന് നാളെ ഇങ്ങോട്ട് വരാന്
ഇരുന്നതാ. ഇപ്പോള് വാട്സ് ആപ്പില് വിശേഷങ്ങള് തിരക്കിയിരുന്നു. <br /> ഇനി രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു വന്നാല് മതിന്നു പറയാം. "<br />
മീത്തലെ വീട്ടിലെ ശാരദ കുവൈറ്റില് ഉള്ള ഭര്ത്താവ് ഗോപാലെട്ടനോടു
വിശേഷങ്ങള് പങ്കു വച്ചപ്പോള് ത്രേസ്യാമ്മ അമേരിക്കയിലുള്ള മോളോട്
വിവരങ്ങള് വാട്സ് ആപ്പില് അറിയിച്ചു. "അവള് ഇപ്പോള്
ഉറങ്ങുകയായിരിക്കും. എഴുന്നെറ്റാല് വിളിക്കും" എന്ന് ആത്മഗതം ചെയ്തു. <br />
വരാന് പോകുന്ന ഇലക്ഷന് പൊടിപാറിയ മത്സരം സ്വപ്നം കാണാന് ഓരോരുത്തരും മത്സരിച്ചു. <br />
ബംഗാളികൾ ലൈൻ അടിക്കാൻ പറ്റിയ പെൺകുട്ടികളെയും വീട്ടമ്മമാരെയും തേടി നടന്നു.<br />
**<br />
രണ്ടു ഹര്ത്താല്.. <br /> ആണുങ്ങള് കുറച്ചു പേര് തെങ്ങും വാഴയും ഒക്കെ വയ്ക്കാന് സമയം കണ്ടെത്തി.<br /> ബാക്കി കുറേപ്പേര് രാത്രിയും പകലും ഉറങ്ങി.<br /> കുറേപ്പേര് കുടിച്ചു മതോന്മാത്തര് ആയി.<br /> കുറെ കോഴികള് ഇഹലോകവാസം വെടിഞ്ഞു.<br />
നാല് വീടുകളിലെ റെക്കോര്ഡ് ചെയ്ത കരച്ചില് ഒരുമിച്ചിരുന്നു കാണുമ്പോള്
നേതാക്കന്മാര് ശ്രദ്ധിച്ചത് കരയുന്ന ഭാര്യമാരുടെ അല്ലെങ്കില്
അമ്മമാരുടെ നൈറ്റിക്കുള്ളില് നിറഞ്ഞു കണ്ട ചിലതില് ആയിരുന്നു. <br />
നാളെ എവിടെ പോകണം ആശ്വസിപ്പിക്കാന് എന്ന കാര്യത്തില് അവര് പരസ്പരം ഒരു ധാരണയില് എത്തിയശേഷം <br /> പതിവ് അജണ്ടയില് മീറ്റിംഗ് നടന്നു.<br />
അവസാനം കൈ കൊടുത്തു കെട്ടിപ്പിടുത്തവും കഴിഞ്ഞു പിരിയുമ്പോഴാണ്
പ്രധാനപ്പെട്ട മറ്റൊരു പ്രശ്നം ചര്ച്ച ചെയ്തീല്ലല്ലൊ എന്നോര്ത്തത്. . <br />
"ഇപ്രാവശ്യം ഞങ്ങള് ആണ് തുടങ്ങി വച്ചത്. എപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ പിള്ളേര് അതിനു തയ്യാറാവില്ല. അടുത്ത പ്രാവശ്യം നിങ്ങള് വേണം."<br />
"ഓക്കേ. അതിനെന്താ?'<br />
"എപ്പോള്?"<br />
"നിങ്ങള് പറഞ്ഞാല് മതി. അപ്പോള് തുടങ്ങാം. "<br />
"ശരി. ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം കഴിഞ്ഞു മതി. ഇതിന്റെ ഹാങ്ങോവര് ഒന്ന് തീരട്ടെ ".<br />
"എങ്കില് എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ. "<br />
സര്വ്വ കഷിയോഗം കഴിഞ്ഞു മ്ലാനമായ മുഖത്തോടെ പുറത്തുവന്ന നേതാക്കന്മാരെ കണ്ടു അണികള്ക്ക് ദുഃഖം അടക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. <br />
അവര് മത്സരിച്ചു അതാതു നേതാവിനു ജയ് വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
********************************************************<br />
കഥ: അനിത പ്രേംകുമാര്</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-21853626598949412022018-07-21T00:20:00.005-07:002018-07-21T00:20:35.795-07:00അളന്നെടുക്കപ്പെട്ടവൾ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അളന്നെടുക്കപ്പെട്ടവൾ<br /> -----------------------------------<br />
കവിത : അനിത പ്രേംകുമാർ<br />
<br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
അളക്കാൻവന്നവർക്കുമുന്നിൽ<br /> തലതാഴ്ത്തി നിന്നുകൊടുക്കുമ്പോഴും<br /> മുഖം നിറയെ പുഞ്ചിരിപൂക്കുമ്പോഴും<br /> അകം നിറയെ തീയായിരുന്നു.<br />
<br />
അവർ ഏറെപ്പേർ ഉണ്ടായിരുന്നു<br /> മൂക്കിന് നീളം കൂടുതലെന്നൊരാൾ<br /> ഇടുപ്പിനു വണ്ണം പോരെന്നൊരാൾ<br /> നെഞ്ചളവല്പം കൂടിയോ,ന്നൊരാൾ<br /> മുടിക്കുള്ളു തീരെപോരെന്നൊരാൾ<br />
<br />
വീടളന്നു, വീട്ടുപകരണങ്ങളും<br /> അമ്മയെ അച്ഛനെ കൂടപ്പിറപ്പുകളെ<br /> അളവുകൾ കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും<br /> പിന്നെ ഹരിച്ചും ഗുണിച്ചും<br /> കസർത്തുകൾ മാസങ്ങൾ നീണ്ടു!<br />
<br />
അവസാനമൊരു ഒത്തു തീർപ്പിൽ<br /> അവളെയവർ കൂടെക്കൂട്ടുന്നു<br /> കൂട്ടത്തിലെത്തി വൈകാതെതന്നെ<br /> അളവുകൾ തെറ്റിയതവരറിയുന്നു.<br />
<br />
അളക്കാമ്പോയോർ നെടുവീർപ്പിടുന്നു<br /> എങ്ങിനെ തെറ്റി അളവെന്നതോർത്തു!<br /> അളവുകളൊന്നും അവളല്ലയെന്നു<br /> അറിയുന്നതില്ലിവർ അവളുടെഉടയോർ<br />
<br />
അളന്നില്ലചിന്തകൾ ബുദ്ധിയും പിന്നെ<br /> അളന്നില്ല സ്വപ്നങ്ങൾ മോഹങ്ങളും<br /> അളന്നില്ല ആശകൾ ആകാംഷകളും<br /> അളന്നില്ലറിവുകൾ അജ്ഞതപോലും!<br />
<br />
അളന്നതു സ്ഥൂല ശരീരമതൊന്നു<br /> അതിനുള്ളിൽസൂക്ഷ്മ ശരീരവുമുണ്ടെ<br /> അളക്കാവതല്ലതു കണ്ണുകൾകൊണ്ട്<br /> അന്തരാത്മാവാലെ കഴിയുന്നതല്ലൊ !<br />
* * *</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-72325491718820155182018-07-08T00:08:00.000-07:002018-07-21T00:18:32.108-07:00പുസ്തക പ്രകാശനം <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfTT53dc2uZMb_D9GlqLIdkkTs7zOOs8ry49cE62EFkJsIaZSJOXPWw06uQkwztHt8IJXA8S5llVfxh_0mkh2hB8N_hlv3rwceD8cIUqiK6wv1W6vLV3cFmBlDVfI51JkthnklbjrE5Io/s1600/34485917_1709834699113025_3149673421382615040_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="639" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfTT53dc2uZMb_D9GlqLIdkkTs7zOOs8ry49cE62EFkJsIaZSJOXPWw06uQkwztHt8IJXA8S5llVfxh_0mkh2hB8N_hlv3rwceD8cIUqiK6wv1W6vLV3cFmBlDVfI51JkthnklbjrE5Io/s320/34485917_1709834699113025_3149673421382615040_n.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ_PQUgasMLWBd62_G7bukUgXDVAvzsh8SB3yIuxj4ly9H1kS486g4G2rI1hljTj0jL13USTW4eD_naTuqrwEgG9n-_-SE_3JCzvu7tKEgEBo2ecckF2A6e2zEBHkY6GDJaJzG64vSsbg/s1600/34774044_1447555652055280_5574008634058211328_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="960" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ_PQUgasMLWBd62_G7bukUgXDVAvzsh8SB3yIuxj4ly9H1kS486g4G2rI1hljTj0jL13USTW4eD_naTuqrwEgG9n-_-SE_3JCzvu7tKEgEBo2ecckF2A6e2zEBHkY6GDJaJzG64vSsbg/s320/34774044_1447555652055280_5574008634058211328_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-78220951723994303922018-06-15T00:01:00.000-07:002018-07-21T00:02:54.683-07:00മഴയോർമ്മകൾ (ഭാഗം 2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
മഴയോർമ്മകൾ (ഭാഗം 2)<br /> --------------------------------------<br />
പത്തു വയസ്സുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് പേടി കാണില്ലേ?<br />
തീർച്ചയായും കാണും.<br />
അതും ആരെങ്കിലും ഒന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കിയാൽ വിങ്ങിപ്പൊട്ടുന്ന,
ആരെങ്കിലും രണ്ടുപേർ ഉച്ചത്തിൽ ഒന്ന് സംസാരിക്കുന്നതു കണ്ടാൽ ദൂരെ മാറി
ഒളിച്ചു ആരും കാണാതെ കരയുന്നഒരു പാവം പിടിച്ച പെണ്ണിന് വയറു നിറയെ പേടി
കാണും.<br />
എന്നിട്ടും കൂനാകൂനിരുട്ടിൽ അവൾ ചുറ്റും തവളകളുടെയും
കീരാങ്കീരി യുടെയും കുളക്കോഴികളുടെയും പിന്നെ പേരറിയാത്ത ഏതൊക്കെയോ
ജീവികളുടെയും ശബ്ദത്തിൽ ലയിച്ചു വൈദ്യുതി എത്തിനോക്കിയിട്ടില്ലാത്ത
നാട്ടിലെ പുഴക്കരയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് രാത്രി 10-11 മണിക്ക് പോലും നിൽക്കുന്നത്
എന്തുകൊണ്ടാണ്? <br />
"അനീ, മോൾക്ക് പേടിയുണ്ടോ? " എന്ന അച്ഛന്റെ ചോദ്യം ഇടയ്ക്കിടെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />
"ഇല്ലച്ചാ"<br />
എന്തിനു പേടിക്കണം? <br />
അച്ഛനെ പാമ്പുകൾക്ക് പോലും പേടിയാണല്ലോ! <br />
രാത്രിയിൽ ഒരു ഇലയനക്കം കേട്ടാൽ പോലും ടോർച്ചുമെടുത്തു ആ ഇത്തിരി വെളിച്ചത്തിൽകള്ളനെ പരതാൻ ഇറങ്ങുന്ന അച്ഛൻ! <br />
എന്തൊരു ധൈര്യമാണ് അച്ഛന്! <br />
കള്ളൻ എന്നാൽ കൊമ്പൻ മീശയുണ്ടാകും.ചുമന്ന വലിയ കണ്ണുകൾ ഉണ്ടാകും. തലയിൽ
വട്ടക്കെട്ടുണ്ടാകും.. ഇരുട്ടിനേക്കാൾ കറുത്ത നിറമായിരിക്കും, ഒപ്പം നല്ല
തടിയും ഉണ്ടാകും. എന്നൊക്കെ രാധ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.<br />
അപ്പൊ അങ്ങിനെയുള്ള കള്ളനെ ടോർച്ചിന്റെ ഇത്തിരിവെട്ടത്തിൽ കണ്ടാൽ നമ്മൾ ബോധം കെട പോകില്ലേ? <br />
അപ്പൊ അച്ഛൻ ആരാ മോൻ ! <br />
ഇപ്പൊ ഇവിടെ പുഴക്കരയിൽ എന്തിനു വന്നു എന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.<br />
പല തരത്തിലുള്ള വലകൾ ഉണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് മീൻ പിടിക്കാൻ. അച്ഛന് പുഴമീനുകൾ നല്ലഇഷ്ടമാണ്.<br />
വീശുവല വീശി എറിയാൻ നല്ല ആരോഗ്യം വേണം.അത് വീശാൻ പറ്റിയ ഇടം നോക്കിയാണ്
അച്ഛൻ എന്നെ അവിടെ നിർത്തി ദൂരേക്കു പോയത്. വഴി ശരിയല്ലാത്തകൊണ്ട്.<br />
മഴപെയ്തു വെള്ളം പൊങ്ങാത്ത സമയങ്ങളിൽഞങ്ങൾ നീണ്ട ഒരു വടിവാളുമായി ആണ്
വരുന്നത്.. തീരത്തോട് ചേർന്ന് കരയിൽ വലിയ വരാൽ മീനുകൾ ഉറങ്ങുന്നുണ്ടാകും..
ഒറ്റ വെട്ട്.. അവൻ ചട്ടിയിൽ എത്തും ! <br />
ചൂണ്ടയിൽ കോർക്കാൻ മണ്ണിൽ
നിന്നുംമണ്ണിരകളെയും തോട്ടിൽ നിന്നും തോർത്ത് ഉപയോഗിച്ച്
കുഞ്ഞുകൊഞ്ച്കളെയും പിടിച്ചു കൊടുക്കുക എന്റെയും അനിയൻറെയും ജോലിയാണ്.<br />
പക്ഷെ ചൂണ്ടയിൽ അവയെ കൊരുത്തു വെള്ളത്തിലിട്ടു മീൻ കൊത്താൻ ആയി അച്ഛൻ തപസ്സിരിക്കുമ്പോൾ കൂട്ടിനു ഞാനും. <br />
ആ സമയങ്ങളിൽ ആണ് മണിക്കൂറുകൾഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാൻ പരിശീലിച്ചതു.<br />
മഴ പെയ്തു വെള്ളം കയറി കുത്തി ഒലിച്ചു ഒഴുകുന്ന തോട്ടിലെ ഇടുക്കുകളിൽ
നിന്നും ജൂൺ ജൂലൈ മാസത്തിൽ മീൻ ചാകര പോലെ വാരിയെടുത്തിട്ടുണ്ടോ? <br /> അതിനാണ് കോരുവലഉണ്ടാക്കുന്നത്.മുറിഞ്ഞുപോയ വീശുവലയുടെ ഭാഗങ്ങൾ വളച്ചു കെട്ടിയ വലിയ കമ്പുകളോട് ചേർത്ത് പിടിപ്പിച്ചാൽ കോര് വലയായി..<br />
"അനീ, ബാ, പോകാം.." എന്ന അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേട്ടില്ലേ? ഇനി ഈ ഇരുട്ടിൽ
ടോർച്ചിന്റെ ഇത്തിരി വെട്ടത്തിൽ പുഴക്കരയിലെ ചതുപ്പും പിന്നൊരു ചെറിയ തോടും
കടന്നു കവുങ്ങിൻ തോട്ടത്തിലൂടെ മുകളിലേക്ക് കയറിയാൽ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞു
വീടായി..<br />
അവിടെ അമ്മയും അനിയനും കാത്തിരിക്കുന്നു..<br />
പാതിരാത്രിയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ടുവന്ന മീൻ ഇപ്പൊ തന്നെ വച്ചുണ്ടാക്കി
കൊടുക്കാത്തതിന് അമ്മയും അച്ഛനും തമ്മിൽ ഒരു സൗന്ദര്യപിണക്കം
ഇപ്പോൾനിങ്ങൾക്കും കാണാം..<br />
മഴയോർമ്മകൾ അവസാനിക്കുന്നില്ല.. തുടരും..</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-23152768486999112018-06-12T00:05:00.000-07:002018-07-21T00:06:16.585-07:00വര്ണ്ണങ്ങള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3ds9 _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_1u">
വര്ണ്ണങ്ങള്<br /> ----------------<br />
പരസ്പരം കൈകള് കോര്ത്ത് മാര്ക്കറ്റ് റോഡില് കൂടി അലഞ്ഞു
തിരിയുമ്പോള് കൂട്ടുകാരി ചോദിച്ചു. " പെണ്ണെ, നിനക്ക് ഏതു കളര് ആണ്
ഏറ്റവും ഇഷ്ടം?<br />
ഗുരുവായൂരില് ഒരു കല്യാണത്തിന് പോകാന് സെറ്റ് മുണ്ട് വാങ്ങാന് എന്നെയും കൂട്ട് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു വന്നതാണ് അവള്.<br /> അവള് വന്നാല് പിന്നെ ഒരു മുങ്ങലാണ്.. മറ്റു കാര്യങ്ങള് ഒക്കെ മാറ്റിവച്ച്.<br />
ഓഫീസിനു അടുത്തുള്ള ഒരു മലയാളിക്കടയില് എടുത്തിട്ട ഒന്നുപോലും ഇഷ്ടമാവാഞ്ഞപ്പോള്,<br />
തല്ക്കാലം കൈയ്യില് ഉള്ള പഴയ സെറ്റ് മുണ്ടിനു പറ്റിയ ഒരു നല്ല റെഡി
മെയിഡ് ബ്ലൌസ് വാങ്ങാമെന്ന തീരുമാനവുമായി ഒരു കുര്ത്തിയും വാങ്ങി ഞങ്ങള്
അവിടുന്നിറങ്ങി...<br />
അപ്പോഴാണ് അവളുടെ ചോദ്യം.<br />
"ഏതു കളര് എന്ന ചോദ്യത്തിന് മറുപടി കൊടുത്തു.<br />
" പച്ച, പിന്നെ മഞ്ഞ, പിന്നെ നീലയും ഇഷ്ടാണ്".<br />
"അപ്പൊ നീ കറുപ്പ് ന്നു പറഞ്ഞതോ?"<br />
"അതെ.. കറുപ്പും ഇഷ്ടാണ്."<br />
"അപ്പോള് മുന്പ് നീ ചുമപ്പ് ഇഷ്ടാന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ?"<br />
ഉം .. ചുമപ്പ് നല്ല ഇഷ്ടാ.."<br />
"വെളുപ്പോ?"<br />
"വെളുപ്പ് ഇഷ്ടാണല്ലോ.."<br />
"ഡീ... "<br />
"ഉം .."<br />
"അപ്പൊ എല്ലാ കളറും ഇഷ്ടമാണ് എന്നങ്ങു പറഞ്ഞൂടെ കൊരങ്ങെ നിനക്ക് ?"<br />
ശരിയാണ്.. എനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത കളര് ഇല്ലല്ലോ..<br /> പക്ഷെ പച്ചയോട് ഒരു വല്ലാത്ത ഇഷ്ടമാണ്. ഉള്ളസാരികളും ചൂരിദാറുകളും ഒക്കെ എടുത്തു നോക്കിയാല് പാതിയിലേറെ പച്ച കാണും...<br />
വര്ണ്ണങ്ങള് ..... പല വര്ണ്ണങ്ങള് നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന ഉടയാടകള്..<br /> സില്ക്കോ, വിലകൂടിയതോ ഒന്നും വേണ്ട.<br /> കോട്ടന് മതി. പക്ഷെ കടും വര്ണ്ണങ്ങള്... അതുണ്ടാവണം.... ഒരു പുതുമ തോന്നാന്.<br />
ഇന്നലെ മോള് അവളുടെ കൂടെ പുറത്തുപോകാന് വിളിച്ചു.അവളുടെ സ്കൂട്ടറിന്റെ
പിറകില് ഇരുന്നു യാത്ര. ന്യൂ ബെല് റോഡില് മാക്സിന്റെ ഷോറൂമില് കയറി.<br /> അവള് നോക്കുന്ന ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ കറുപ്പോ വെളുപ്പോ അല്ലെങ്കില് ഇളം നിറത്തില് ഉള്ളതോ..<br /> പതിവുപോലെ എനിക്കുറക്കം വരാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് അവള് പറഞ്ഞു.<br />
" അമ്മയ്ക്ക് ടി ഷര്ട്ട് വേണ്ടേ? ഏറോബിക്സ് ക്ലാസ്സിലേക്ക് ? ഇതാ ഇവിടെ നല്ല ടി ഷര്ട്ട് ഉണ്ട്. നോക്കൂ.. "<br />
ഒരു ചുമപ്പും ഒരു പച്ചയും ഒരു നീലയും ഒരു മഞ്ഞയും ഒക്കെ എടുത്തപ്പോള്
അവള് കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നു.. " എന്റെ അമ്മെ, അല്പം ലൈറ്റ് കളര്
എടുക്കൂ.. എല്ലാം ഡാര്ക്ക് കളര്.."<br />
പൌഡര് ഇട്ടു കണ്ണെഴുതി
പൊട്ടും കുത്തി കാതില് ജിമിക്കി കമ്മലും കൈയ്യില് കുപ്പി വളകളും കാലില്
പാദസരവും അണിഞ്ഞു മാത്രം അവളുടെ പ്രായത്തില് എന്നെ കണ്ടിട്ടുള്ള ഞാന്
അവളെ എന്നും കാണുന്നത് കമ്മല് ഇടാതെ, പൌഡര് ഇടാതെ പൊട്ട് എന്ന സാധനം
കണ്ടിട്ടേ ഇല്ലാതെ, കണ്ണെഴുതാതെ...<br />
സ്ട്രൈറ്റന് ചെയ്ത മുടിയും
നിറമില്ലാത്ത എന്നാല് ക്ലാസ് ലുക്ക് എന്നൊക്കെ അവള് വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന
വസ്ത്രങ്ങളും ആണ് അവള്ക്ക്. .. വല്ലപ്പോഴും ഇടുന്ന ഐ ലൈനര്, ഒപ്പം നേരിയ
കളറില് ലിപ്സ്റിക്.. തീര്ന്നു അവളുടെ ഒരുക്കങ്ങള്..<br />
പണ്ട് പത്തു
പ്രാവശ്യം കണ്ണാടിയില് നോക്കി ഒരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്
അച്ഛന് മുറ്റത്ത് കാത്തു നില്ക്കുന്നുണ്ടാകും. മുടിയില് ചൂടാന് ഒരു
തുളസിക്കതിര്.. അല്ലെങ്കില് ഒരു കുഞ്ഞു റോസാപൂവുമായി.. പിന്നെ അതും
മുടിയില് ചൂടിയാണ് ഒന്നര കിലോമീറ്റര് നടന്നു ബസ് സ്റ്റോപ്പില് എത്തി ബസ്
കയറുക.<br />
ഇങ്ങോട്ട് പറിച്ചു നടപ്പെട്ട ഫെബ്രുവരി മാസത്തില്
ബാംഗ്ലൂര് നഗരത്തിനു മുല്ലപ്പൂക്കളുടെ മനം മയക്കുന്ന ഗന്ധമായിരുന്നു.
ഒപ്പം വീശിയടിക്കുന്ന തണുത്ത കാറ്റും.<br /> ഒരു മുളം മുല്ലപ്പൂവുമായി ഒരു
സന്ധ്യയില് ഭര്ത്താവ് കയറി വന്നപ്പോള് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടാന്
തോന്നി.. പ്രണയപൂര്വ്വം കണ്ണില് നോക്കിയപ്പോള് ആള് പുഞ്ചിരിയോടെ അത്
വിളക്കിനു പിറകില് ഉള്ള ദേവിയുടെ ചിത്രത്തിന് ചാര്ത്തി
പ്രാര്ഥിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. അതോടെ പൂക്കള് മുടിയില് ചൂടാന് ഉള്ളതല്ല
എന്ന തിരിച്ചറിവ് വന്നു. നടക്കുമ്പോള് കിലുങ്ങുന്ന പാദസരം കല്യാണം കഴിഞ്ഞ
രാത്രിയിലും കുപ്പി വളകള് കല്യാണ തലേന്നും വിടപറഞ്ഞു പോയിരുന്നല്ലോ!<br />
ഉദ്യാന നഗരിയുടെ പൂക്കള് പോലും നമുക്കല്ല..<br /> ഈ വര്ണ്ണങ്ങള് എങ്കിലും ?<br />
കടും പച്ചയും ചുമപ്പും മഞ്ഞയും വസ്ത്രങ്ങള് അണിഞ്ഞു തമിഴത്തികളും
കന്നടക്കാരികളും തെലുങ്കത്തികളും ഇപ്പോഴും മുന്നില് കൂടി മുല്ലപ്പൂവും
ചൂടി നടന്നുപോകുന്നതു കാണാഞ്ഞല്ല..<br />
ഇവിടിങ്ങനെ ജീവിക്കുമ്പോൾ ഒരു ക്ലാസ് ലുക്ക് ഒക്കെ വേണല്ലോ !<br />
- അനിത പ്രേംകുമാര്-</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-82432010359025146932018-06-03T00:11:00.000-07:002018-07-21T00:12:23.290-07:00സര്ഗധാര- ബാംഗ്ലൂര് ഭാരവാഹികള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ബാംഗ്ലൂരിലെ അറിയപ്പെടുന്ന സാംസ്കാരിക സംഘടനയായ സർഗധാരയുടെ വാർഷിക പൊതുയോഗം 03/06/2018 നു ജലഹള്ളിയിലെ ആലാപ് ഹാളിൽ വച്ച് നടന്നു. <br />
പുതിയ ഭാരവാഹികള്<br />
പ്രസിഡണ്ട് ശാന്താമേനോൻ<span class="text_exposed_show"><br /> വൈസ് പ്രസിഡന്റ് പി.കൃഷ്ണകുമാർ<br /> സെക്രട്ടറി അനിതാ പ്രേംകുമാർ<br /> ജോയിന്റ് സെക്രട്ടറി സഹദേവൻ<br /> ട്രഷറർ വി കെ വിജയൻ </span><br />
<div class="text_exposed_show">
വിഷ്ണുമംഗലം കുമാർ,ഇന്ദിര ബാലൻ, കെ.ആർ കിഷോർ, രാധാകൃഷ്ണ മേനോൻ, സേതുനാഥ്,
അകലൂർ രാധാകൃഷ്ണൻ,കെ.ആര് ജയലക്ഷ്മി, ശശീന്ദ്രവർമ, കൃഷ്ണപ്രസാദ്,
തങ്കച്ചൻ പന്തളം, അൻവർ മുത്തില്ലത്ത്, ജോണ്സണ്
ആലാപ്,സുധാകരുണാകരൻ,പ്രദീപ്ദാസ്, രഞ്ജിത് എന്നിവർ ഭരണസമിതി അംഗംങ്ങളായും
തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു.<br />
കന്നട വിവര്ത്തനത്തിലെ സമഗ്ര സംഭാവനയ്ക്ക്
കര്ണ്ണാടക സര്ക്കാര് നല്കുന്ന കുവെമ്പു ഭാഷ ഭാരതി പുരസ്കാരം നേടിയ
ശ്രീ. കെ.കെ. ഗംഗാധരനെ ചടങ്ങില് മുന് സെക്രട്ടറി.ശ്രീ. ഡി.രഘു പൊന്നാട
അണിയിച്ചു ആദരിച്ചു. എഴുത്തുകാരന് ശ്രീ. സുധാകരന് രാമന്തളി ഉപഹാരം
നല്കി. ശ്രീ.കെ.ആർ കിഷോർ, ശ്രീ.വിഷ്ണുമംഗലം കുമാർ എന്നിവർ <span class="_ezo" id="u_jsonp_23_m" style="color: #b0377b; font-weight: 600;">ആശംസകൾ</span> അർപ്പിച്ചു.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2OU2GwXfOde8EUIwRH7KQyfRYAua6jAf-bzXzNWlt0POTrgJxBrgN-dV8MjMAjMdjPGqrRwwHz8TvAugtpQ8UGzlFYuByeYO6uqGVo863WWzsiBFrkfnZrrFntq5zzp4W7Vk3wEPukIA/s1600/34486572_1550416578413505_8739777733145395200_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2OU2GwXfOde8EUIwRH7KQyfRYAua6jAf-bzXzNWlt0POTrgJxBrgN-dV8MjMAjMdjPGqrRwwHz8TvAugtpQ8UGzlFYuByeYO6uqGVo863WWzsiBFrkfnZrrFntq5zzp4W7Vk3wEPukIA/s320/34486572_1550416578413505_8739777733145395200_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-60383003866624996402018-05-13T00:17:00.000-07:002018-07-21T00:17:55.403-07:00അപ്രിയ സത്യം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അപ്രിയ സത്യം<br /> ----------------------<br />
മകന് പെണ്ണ് നോക്കുന്നു<br />
<div class="text_exposed_show">
നോക്കട്ടെ, അതിനെന്താ!<br />
അല്ലാ, അഥവാ കല്യാണം<br /> ശരിയായായാലോ?<br />
ആവട്ടെ, അതിനെന്താ?<br />
അവനൊരു ചുക്കും<br /> അറിയില്ല!<br />
അതൊക്കെ അവൻ<br /> പഠിച്ചോളും.<br />
എന്നാലും എനിക്കൊരു<br /> ബേജാറ്.<br />
നീ പോയി ചോറെടുത്തു വച്ചേ,<br /> അവളുടെ ഒരു ബേജാറ്!<br />
ഊണയാൾ ഒന്നു <br /> രുചിച്ചുനോക്കി.<br /> ഉം.. <br /> നീയും വയ്ക്കും <br /> മീനിട്ടൊരു കറി!<br />
കണ്ണുതുടച്ചവൾ <br /> വീണ്ടും മൊഴിഞ്ഞു<br />
ഇതുപോലും വയ്ക്കാൻ <br /> അറിയില്ലവന്.<br /> കെട്ടുന്ന പെണ്ണവനെ <br /> വിട്ടിട്ടുപോകും!<br /> പെണ്ണിനും പഠിപ്പും<br /> ജോലിയുമുണ്ടാം!<br /> കാലം മാറി.. <br /> നമ്മളും മാറണ്ടേ?<br />
ചോറ് കുഴച്ചയാൾ<br /> മുഴുവനും ഉണ്ടു.<br />
അവൾക്കിന്നുമോഫീസിൽ<br /> OT ആയിരുന്നു ! <br />
****<br />
- അനിത പ്രേംകുമാർ -</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-10021340776417020172018-05-07T00:27:00.000-07:002018-07-21T00:28:25.888-07:00ആത്മഹത്യയ്ക്ക് മുന്നേ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ആദ്യം അവനവനെ സ്നേഹിക്കാന്, അംഗീകരിക്കാന് പഠിക്കുക. അത് സ്വാര്ത്ഥതയല്ല.. <br />
-------------------------------------------------------------------<br />
ആത്മഹത്യയെ പറ്റി ഇപ്പോള് പോസ്റ്റ് ഇടുന്നു, അദ്ദേഹം
ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോള് ആരും അദ്ദേഹത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല, തുടങ്ങിയ
രീതിയിലുള്ള കുറെ എഴുത്തുകള് കണ്ടു. <br />
<div class="text_exposed_show">
ശരിയാണ്.. ജിനേഷ് മടപ്പള്ളിയെ നിങ്ങളില് പലരെയും പോലെ ഞാനും ഇപ്പോള് ആണ്
അറിഞ്ഞത്. അറിഞ്ഞാലും നമ്മള് എന്തെങ്കിലും ചെയ്തിരിക്കുമോ? സാധ്യതയില്ല
താനും...<br />
എങ്കിലും അതിനൊക്കെ മുന്പ് 2016 ജനുവരി 20 നു എനിക്ക് വന്ന
ഒരു fb സുഹൃത്തിന്റെ msg ഇൽ അദ്ദേഹം എന്നോടു ചോദിച്ചു, അനിതേച്ചിക്ക് ഇന്ന
ആളെ അറിയുമോ എന്ന്. ആ ആള് അനിതേച്ചിയുടെ വലിയ ഫാന് ആണെന്ന്. കൂടെ ആ
ആള് ഞാന് കാരണം ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു എന്ന് കാണിക്കുന്ന msg
കളുടെ സ്ക്രീന് ഷോട്ട് കളും..<br />
നോക്കിയപ്പോള് എനിക്ക് ആളെ
അറിയില്ല. എന്നോടു സംസാരിച്ചു ഒരാള് പോസിറ്റീവ് ആയി തിങ്ക് ചെയ്യാനും
ജീവിക്കാനും തുടങ്ങി എന്ന് കേട്ടപ്പോള് ഇന്ബോക്സില് ആ ആളുടെ പേര്
അടിച്ചു നോക്കി . <br />
ഞാന് എന്താവാം, അയാളോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുക?<br />
നോക്കിയപ്പോള് എടുത്തു പറയാന് മാത്രം ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.
സുഹൃത്തല്ലാത്ത ഒരാള് വന്നു അയാളുടെ ചില വലിയ ( ചെറിയ) പ്രശ്നങ്ങള്
ഇന്ബോക്സില് പറഞ്ഞു.. <br />
ഞാന് എന്റെ പോസ്റ്കളില് കാണുന്ന സ്ഥിരം
ശൈലിയില് കുറഞ്ഞ വാക്കുകളില് മറുപടിയും കൊടുത്തു. ആള് ആരെന്നോ പേരെന്ത്
എന്നോ ഒന്നും നോക്കിയിരുന്നില്ല. എന്തിന്, ഫ്രണ്ട് ലിസ്റ്റില് പോലുമുള്ള
ആള് ആയിരുന്നില്ല. <br />
ഏറെ അടുപ്പമുള്ള FB സുഹൃത്തില് നിന്നും ഈ
വിവരം കേട്ടപ്പോള് സന്തോഷം കൊണ്ടു ഞാന് വല്ലാതായി.. മനസ്സ് നിറഞ്ഞ ഒരു
അവസ്ഥ. കുറെ നാള് അതിന്റെ ഹാങ്ങ് ഓവറില് FB യില് എഴുതാന് പോലും
തോന്നിയില്ല. <br />
( ആ ആൾ വളരെ നന്നായി ജീവിക്കുന്നുവത്രേ ഇപ്പോഴും ..)<br />
ഒരാളെ--- ഒരാളെ എങ്കിലും നമുക്ക് ആത്മഹത്യയില് നിന്ന്
പിന്തിരിപ്പിക്കാന് പറ്റി എന്ന് പറഞ്ഞാല് അതൊരു ജന്മ പുണ്യമായി തന്നെ
കാണുന്നു ഞാന്.. <br />
മറ്റൊരാളുടെ പ്രശ്നത്തിന് ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് ചെവിയോര്ക്കാന് നിങ്ങള്ക്കുമായാല് ഒരു പക്ഷെ... നിങ്ങള്ക്കും... <br />
( ഈ പോസ്റ്റില് കാണുന്ന സ്ക്രീന് ഷോട്ട് ഇവിടെ ഇട്ടതു ഒരു msg പകര്ന്നു
കൊടുക്കാന് വേണ്ടി മാത്രമാണ്. ആ FBസുഹൃത്ത് എന്നോടു ക്ഷമിക്കും എന്ന
വിശ്വാസത്തോടെ... ) <br /><br />
- അനിത പ്രേംകുമാര്-<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZyJwTOYD-xBvJc1iT7DmY42V80akoS9_haAtkq7Gy4vqlmXlla5LjuFypLJbAT88E7TfCSLjMUISUQaNJfAckVBYRwOgHA51PdxbqI9CTXgULVDPGoTEwz5IuLQJllvdGnhxBZgxrOIs/s1600/31956448_1681395598623602_1623033545196830720_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="317" data-original-width="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZyJwTOYD-xBvJc1iT7DmY42V80akoS9_haAtkq7Gy4vqlmXlla5LjuFypLJbAT88E7TfCSLjMUISUQaNJfAckVBYRwOgHA51PdxbqI9CTXgULVDPGoTEwz5IuLQJllvdGnhxBZgxrOIs/s1600/31956448_1681395598623602_1623033545196830720_n.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7nNcUCBuFuyGy85zwAoLnHxIQaBevMHW6R3Oxk9HrA-LMgUFR23-WDys0Ku9av2PJS91MtM5jjo2KYONZDjPBWVsYlpp_0I5hyxRlmDJvnDCTg3IwGHbMGLF_5xMWDp81WInUl7HV7kg/s1600/31957551_1681553591941136_8789156216233263104_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7nNcUCBuFuyGy85zwAoLnHxIQaBevMHW6R3Oxk9HrA-LMgUFR23-WDys0Ku9av2PJS91MtM5jjo2KYONZDjPBWVsYlpp_0I5hyxRlmDJvnDCTg3IwGHbMGLF_5xMWDp81WInUl7HV7kg/s1600/31957551_1681553591941136_8789156216233263104_n.jpg" /></a></div>
</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-91521362387773947682018-05-06T00:30:00.000-07:002018-07-21T00:31:07.085-07:00എന്തിനാണ് കവികൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത് ? 🤔<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><b>എന്തിനാണ് കവികൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത് ? <span class="_5mfr _47e3"><img alt="" class="img" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/f34/1/16/1f914.png?_nc_eui2=AeGCWtUnXP_osYWqKJ_Bv7heM-QZUxqnXcQBlU2MaiQPvtn3maebpJxRjwoN1Ox6RlCqRY7XfnIXi7ccBGlcvn8ZcstH8oqP-JHyZrV0MFgwGw" width="16" /><span class="_7oe">🤔</span></span></b></i><br />
<br />
<br />
ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിൽ ഞാനും ആത്മഹത്യയെപ്പറ്റി മാസങ്ങളോളം (അതോ വർഷമോ !) ചിന്തിച്ചിരുന്നു.<br />
എടുത്തു പറയാൻ പ്രത്യേകിച്ച് കാരണം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. അഥവാ
തോന്നിയ കാരണങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റുന്നതായിരുന്നില്ല.<br />
<div class="text_exposed_show">
സ്വയം അപമാനിക്കപ്പെട്ടവൾ ആയി നിരന്തരം തോന്നി... <br />
സ്നേഹം, പരിഗണന, അംഗീകാരം, ആദരവ് ഒക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ടു രാത്രിയെന്നോ
പകലെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ജോലിയെടുക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട വെറുമൊരു ശരീരം
മാത്രമായി തോന്നി..<br />
(ഒക്കെ എന്റെ തോന്നലുകൾ മാത്രം.. ആരും കാരണക്കാർ അല്ല )<br />
ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക് അസാധ്യമായതിനാൽ കണ്ടെത്തിയ പോംവഴി ആത്മഹത്യ ആയിരുന്നു..<br />
തൂങ്ങി മരണമാണ് തിരഞ്ഞെടുത്തത്.. ഉള്ളതിൽ മനോഹരമായ മരണം അതാവും എന്ന് തോന്നി.<br />
ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആ പച്ച കോട്ടൺ സാരിയും തിരഞ്ഞെടുത്തു..<br />
അപ്പോഴാണ് ദൈവം കവിതകൾ തന്നത്.. <br /> ആത്മഹത്യാ മുനമ്പിൽ നിന്നും കവിതകളുടെ കൈപിടിച്ചു തിരികെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നു. <br />
സ്വന്തം സന്തോഷം സ്വയം സൃഷ്ടിക്കാൻ പഠിച്ചു. <br /> ചുറ്റുമുള്ള ഒരാളെയും ആശ്രയിക്കാതെ... ഇന്നും അത് തുടരുന്നു...<br />
ആത്മഹത്യയിൽ നിന്നും ഒരാളെ രക്ഷിക്കാൻ കവിതകൾക്കാവുമെങ്കിൽ എന്തിനാണ് കവികൾ ആത്മഹത്യചെയ്യുന്നത് ! <span class="_5mfr _47e3"><img alt="" class="img" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/f34/1/16/1f914.png?_nc_eui2=AeGCWtUnXP_osYWqKJ_Bv7heM-QZUxqnXcQBlU2MaiQPvtn3maebpJxRjwoN1Ox6RlCqRY7XfnIXi7ccBGlcvn8ZcstH8oqP-JHyZrV0MFgwGw" width="16" /><span class="_7oe">🤔</span></span><br />
എല്ലാവരും ഒരുപോലെയല്ലല്ലോ , അല്ലെ ! <br />
- അനിത പ്രേംകുമാർ -</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-44116432202248690792018-04-14T00:35:00.000-07:002018-07-21T00:36:17.505-07:00പൂക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്കാവതില്ല<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_1d">
പൂക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്കാവതില്ല <br /> -----------------------------------------------<br />
ജീവിതത്തിലെ മനോഹരമായ വർഷങ്ങൾ ആകേണ്ടത് കുട്ടിക്കാലവും യൗവനവും ആണ്.
മുന് തലമുറ കുട്ടിക്കാലം പാടത്തും പറമ്പിലും പുഴയിലും തോട്ടിലും ഒക്കെ
ആടി തിമര്ത്തു കളിച്ചു രസിച്ചു വളര്ന്നവര് ആണ്. <br />
സ്കൂളവധിക്കാലമാകാന് കാത്തു നിന്നതുപോലെ പൊട്ടി വിരിയാന് തുടങ്ങുന്ന
കൊന്നപ്പൂക്കളുടെ മനം മയക്കുന്ന സൌന്ദര്യവും ഒരിളം കാറ്റിന്റെ തലോടലില്
അടര്ന്നു താഴെ വീഴുന്ന നാട്ടുമാങ്ങയുടെ ചക്കര മധുരവും, പഴം - വരിക്ക
ചക്കകളുടെ കൊതിയൂറും സ്വാദും കുളങ്ങളിലും പുഴകളിലും മതിയാവോളം നീന്തി
തുടിക്കലും, അങ്ങിനെ പലതും ഇന്നത്തെ കുട്ടികളില് നിന്നും നമ്മള് എടുത്തു
മാറ്റിയിരിക്കുന്നു.. നമ്മള് പോലും അറിയാതെ! പകരം അവര്ക്ക്
ബോറടിക്കാതിരിക്കാന് ടി.വി യും മൊബൈലും കമ്പ്യുട്ടറും ഒക്കെ വാങ്ങി
നല്കിയിരിക്കുന്നു! <br />
എന്തായാലും ആ പ്രായം അഥവാ കുട്ടിക്കാലം,
അധ്യാപകരുടെ, രക്ഷിതാക്കളുടെ, മറ്റു ബന്ധു ജനങ്ങളുടെയൊക്കെ ഏതാണ്ട്
പൂര്ണ്ണമായ നിയന്ത്രണത്തില് ആയിരിക്കും കുട്ടികള് വളരുന്നത്. <br />
എന്നാൽ എല്ലാ സ്വാതന്ത്ര്യവും ഉണ്ടാവേണ്ട, സ്വന്തം വ്യക്തിത്വത്തില്
വിശ്വാസമര്പ്പിച്ച് ജീവിക്കേണ്ട യൗവനത്തിൽ ഒരു ശരാശരി മലയാളിക്കു ജീവിതം
ആഘോഷിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ? അവനു അല്ലെങ്കില് അവള്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആളെ
ജീവിത പങ്കാളിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കാന് ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടോ? <br />
ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില് സ്വന്തം അച്ഛന്റെ കുത്തേറ്റു ആതിര നമുക്ക്
മുന്നില് പിടഞ്ഞു വീഴുമായിരുന്നോ? ആതിരയ്ക്ക് ജാതിയായിരുന്നു തടസ്സം
എങ്കില് ഇനി വരുന്ന തലമുറയ്ക്ക് ചിലപ്പോള് രണ്ടുപേരുടെയും വീട്ടുകാര്
വിശ്വസിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടിയുടെ മൂന്നക്ഷരങ്ങളിലെ
ചേര്ച്ചയില്ലായ്മ പോലും തടസ്സമാകാം. അത്രയ്ക്ക് ഇടുങ്ങിയ അവസ്ഥയിലേക്ക്
അനുദിനം ചുരുങ്ങുകയാണ് മലയാളി മനസ്സ്. മറ്റൊരു ഭാഷക്കാരും രാഷ്ട്രീയപരമായ
അയിത്തം മറ്റൊരാളോട് പുലര്ത്തുന്നത് ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.
അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ല. മലയാളിക്ക് അതുണ്ട്. <br />
ഇതിനൊക്കെ പുറമേ
സ്നേഹം, കടപ്പാട്, കടമ, പത്തുമാസം ചുമന്നതിന്റെ കൂലി തുടങ്ങിയ
പലതരത്തിലുള്ള ഓമനപ്പേരുകൾ ഇട്ടു നമ്മൾ തന്നെ നമ്മുടെപ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ
യൗവ്വനം ആഘോഷിക്കപ്പെടാതെ കാക്കുന്നു.<br />
തന്റെ പ്രണയം മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി നമ്മള് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. <br /> കല്യാണം വീട്ടുകാർ കനിയുന്നതുവരെ നടത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. <br /> ദാമ്പത്യം ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടയിൽ എന്ന നിലയിൽ ജീവിച്ചു തീർക്കുന്നു.<br />
എന്നിട്ടു മധ്യ വയസ്സിൽ എത്തുമ്പോൾ, നമ്മള് തളര്ന്നു തുടങ്ങുമ്പോള്
വേണ്ടപ്പെട്ടവർ എന്ന് കരുതിയവർ നമ്മളെ കൈയൊഴിയുന്നു. കണ്ടാൽ
മിണ്ടാതെയാവുന്നു. വഴിമാറി നടക്കുന്നു. <br />
ഈ അവസ്ഥയിലൊക്കെ എത്തിപ്പെടുമ്പോഴേക്കും ഒരാളുടെ ജീവിതം മുക്കാൽ ഭാഗം തീർന്നിട്ടുമുണ്ടാവും.<br />
പിന്നെയൊരു തിരിച്ചറിവിലാണ് ആയാൾ... തനിക്കു താന് മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന
തിരിച്ചറിവില്.അതയാളെ വേദനാജനകമായ വല്ലാത്തൊരു മാനസികാവസ്ഥയില്
എത്തിക്കുന്നതും കാണാം.<br />
നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കെടുപ്പുകൾ നടത്തുന്നതിന് പകരം ഇനി ബാക്കിയുള്ള ജീവിതം ആഘോഷമാക്കിയാൽ എന്താണ്?<br />
മിണ്ടുന്നവർ മിണ്ടട്ടെ.<br />
സ്നേഹിക്കുന്നവർ സ്നേഹിക്കട്ടെ<br />
വെറുക്കുന്നവർ വെറുക്കട്ടെ<br />
കൈയൊഴിയുന്നവർ കൈയൊഴിയട്ടെ<br />
കുറ്റങ്ങൾ പറഞ്ഞു നടക്കുന്നവർ അത് ചെയ്യട്ടെ<br />
ഇതൊന്നും ഇനി നമ്മളെബാധിക്കരുത്.<br />
മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി മാത്രമല്ല നമ്മുടെ ജീവിതം.<br />
അത് നമുക്ക് വേണ്ടികൂടിയാണ്.<br />
ഒറ്റയ്ക്കാണ് വന്നത്.<br />
ഒറ്റയ്ക്കാണ് പോകുന്നതും.<br />
അതിനിടയിൽ മിണ്ടാൻ ആണെങ്കിൽ മണ്ടുക.<br />
പിണങ്ങാൻ ആണെങ്കിൽ പിണങ്ങുക. <br />
"ഐ ജസ്റ്റ് ഡോണ്ട് കെയര്" എന്ന് തീരുമാനിക്കുക.<br />
സെൽഫികൾ എടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുക.<br />
വാട്സ് ആപ് ഫോട്ടോ മാറ്റി മാറ്റിയിടുക. <br />
ഫേസ് ബുക്കില് തോന്നുന്നതൊക്കെകുറിച്ചിടുക.<br />
പുസ്തകങ്ങള് എഴുതാന് തോന്നിയാല് എഴുതുക.<br />
പ്രണയം തോന്നിയാൽ പ്രണയിക്കുക<br />
പാട്ടുകേൾക്കാൻ തോന്നിയാൽ പാട്ടുകേൾക്കുക<br />
പാടാൻ തോന്നിയാൽ പാടുക<br />
നൃത്തം ചെയ്യാൻതോന്നിയാൽ നൃത്തം ചെയ്യുക. <br />
സമൂഹം തെറ്റ് എന്ന് പറയാത്ത എന്തും ചെയ്യുക.<br />
അതൊക്കെ ഇന്ന് തുടങ്ങുക.<br />
നാളത്തെ പ്രഭാതത്തിൽ നമ്മൾ കണ്ണ് തുറന്നില്ലെങ്കിലോ?<br />
ജീവിതം ജീവിച്ചു തീര്ക്കാന് ഉള്ളതാണ്. <br />
വിഷുക്കാലമണയുമ്പോൾ പൂത്തുലയുന്ന കണിക്കൊന്നയുടെ മനോഹാരിതചോരാത്ത വിഷു ആശംസകളോടെ, <br />
അനിത പ്രേംകുമാർ<br />
ബാംഗ്ലൂർ ജാലകത്തിൽ വന്നത് -<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqM5qwxxBEfUsGyWD76M8AHM6hAHD_0O1EdxCQPW0QNNzeQ-yIRC5S6JRUyAr5mGrfYMyer-JWPxO0Q4TLhkIy4F9An3La65aLZXIyVvOws_uzRLhWdyiUQ2tTRcFinze8QHNpK9RH3xc/s1600/30740640_1664637076966121_2078809264125640704_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="960" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqM5qwxxBEfUsGyWD76M8AHM6hAHD_0O1EdxCQPW0QNNzeQ-yIRC5S6JRUyAr5mGrfYMyer-JWPxO0Q4TLhkIy4F9An3La65aLZXIyVvOws_uzRLhWdyiUQ2tTRcFinze8QHNpK9RH3xc/s320/30740640_1664637076966121_2078809264125640704_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-7483062162473414202018-03-08T00:45:00.000-08:002018-07-21T00:46:12.874-07:00വനിതാദിനം ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
വനിതാദിനം ?<br /> -------------------<br />
ഭർത്താവ് എഴുന്നേൽക്കുന്നത് വരെ കാത്തു നിന്നാലോ?<br />
<div class="text_exposed_show">
വേണ്ട. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ശീലമായിപ്പോയി.<br />
പല്ലു തേച്ചു മുഖം കഴുകി പുറത്തേക്കുള്ള വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ ദേ.. ഇന്നത്തെ ദിനപ്പത്രം.<br />
ഉടനെ അതും എടുത്തു സോഫയിൽ വന്നിരുന്നു. കാലിന്മേൽ കാൽ കയറ്റി വച്ച് പത്രം വായിച്ചു തീരാറായപ്പോഴാണ് ആൾ എഴുന്നേറ്റു വന്നത്.<br />
"എത്ര സമയമായി കാത്തു നിൽക്കുന്നു? ഒന്ന് വേഗം എഴുന്നേറ്റൂടെ? <br /> നല്ലൊരു സ്ട്രോങ്ങ് ചായ .. വേഗംഎടുത്തേ.. മധുരം അല്പം കൂടുതൽ ചേർത്തോളൂ." അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞു..<br />
എന്നെ തറപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കിആള് ബാത്റൂമിലേക്കു പോയി.<br />
തിരിച്ചു വന്നതും ചോദ്യം എന്നോടായിരുന്നു.<br />
"ചായ എടുത്തില്ലേ?"<br />
"ഇ.. ഇല്ല <br /> നിങ്ങളോട് ഞാനല്ലേ, ചായ ഉണ്ടാക്കാൻ പറഞ്ഞത്? ഇന്ന് വനിതാ ദിനമല്ലേ? <br /> പിന്നെ ഒരു കാര്യം കൂടി. വനിതാ ദിനം പ്രമാണിച്ചു ഇന്ദിരാ കാന്റീനിൽ വനിതകൾക്ക് സൗജന്യമായി ഇന്ന് ഉച്ച ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. <br /> ഉച്ചയ്ക്കത്തേക്കു നിങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം മാത്രം ഉണ്ടാക്കിയാ മതി."<br />
"ഓഹോ. അപ്പോൾ അങ്ങിനെയാണ് കാര്യങ്ങൾ. <br /> ശരി. ഞാൻ പുറത്തുനിന്നു കഴിച്ചോളാ.<br /> വനിതയ്ക്ക് നല്ല മനസ്സുണ്ടെങ്കിൽ കുട്ടികൾക്ക് വല്ലതും വച്ചുണ്ടാക്കി കൊടുക്കൂ." <br />
ഇതും പറഞ്ഞു ആള് കുളിച്ചു റെഡി ആയി ഓഫീസിലേക്കുംപോയി.<br />
കാലിന്മേൽ കയറ്റിവച്ച കാൽ കഷ്ടപ്പെട്ടു താഴെ ഇറക്കി പതുക്കെ അടുക്കള ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുബോൾ<br /> ചില തീരുമാനങ്ങൾ ഞാനും എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..<br />
ഇനി "പുരുഷ ദിനം" എന്നൊന്ന് വരുമല്ലോ.. അപ്പൊ കാണിച്ചു തരാം.. ആഹാ... നമ്മളോടാണോ കളി ? <br />
ഓണം വന്നാലും ഉണ്ണി പിറന്നാലും കോരന് കുമ്പിളിൽ...<br />
ക്ഷമിക്കണം... വനിതാ ദിനം വന്നാലും പുരുഷു ദിനം വന്നാലും പെണ്ണിനെ പ്രേമിക്കാനും പെണ്ണിന് പ്രേമിക്കാനും അടുക്കള അല്ലാതെ ആര്?<br />
പ്രിയപ്പെട്ട അടുക്കളേ... <br />
"നീ അല്ലാതാരുണ്ടിങ്ങനെ നിത്യം.....<br /> നിത്യം.. <br />
എല്ലാവർക്കും സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വനിതാ ദിനം ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് <br />
..അനിത പ്രേംകുമാർ..</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-15907127143344710312018-03-08T00:43:00.000-08:002018-07-21T00:43:55.259-07:00പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> -----------------------------------------<br />
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> പെണ്ണായിരുന്നാൽ<span class="text_exposed_show"><br /> മാത്രം മതി..<br /> ആണാവാനവൾ <br /> ശ്രമിക്കാതിരുന്നാൽ മതി.</span><br />
<br />
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> സ്നേഹംകോരികൊടുത്താൽമതി<br /> ആണിനതു കഴിയില്ല<br /> ശ്രമിച്ചാലുമൊരല്പമല്ലാതെ<br />
<br />
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> താനാരാണെന്നറിഞ്ഞാൽ മാത്രംമതി<br /> ആണിനേക്കാൾ മനക്കരുത്ത്<br /> പെണ്ണിനല്ലാതെയാർക്കുണ്ട്?<br />
<br />
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> പേറ്റു നോവൊന്നു മാത്രം മതി<br /> ആണിനെ പാലൂട്ടി വളർത്തിയതും<br /> പെണ്ണല്ലാതെയാരാണ്?<br />
<br />
പെണ്ണിനൊരു പെണ്ണാവാൻ<br /> കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ തന്നെമതി.<br /> ആണിന്റെ മനസ്സ് കൈയടക്കാൻ<br /> പെണ്ണെ, നീയല്ലാതെ ആരാണ്?<br />
<br />
<br />
-അനിത പ്രേംകുമാർ -</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-65449954561310921282018-02-23T00:59:00.000-08:002018-07-21T01:00:52.065-07:00അന്ന ദാനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അമ്പലത്തില് അന്ന ദാനം എന്ന പേരില് നമുക്ക് ഭക്ഷണം കിട്ടാറുണ്ടല്ലോ.
എന്നാല് റോഡില് കൂടി മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രധാരികള് ആയ ആളുകള് നമ്മുടെ
ഇടയിലേക്ക് കയറിവന്നാല് അവരെ ഭാരവാഹികള് ഓടിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ
നിങ്ങള്? <br />
ഇല്ലെങ്കില് ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാല് പലയിടങ്ങളിലും
നമുക്കത്കാണാന് കഴിയും. ഒരിക്കല് അങ്ങിനെ കണ്ടപ്പോള് അവര്ക്ക്
കൊടുക്കൂ, വീട്ടില് അത്യാവശ്യം ഭക്ഷണം ഇരിപ്പുണ്ട്, വീട്ടില് പോയി
കഴിച്ചോളാം എന്ന് സ്നേഹപൂര്വ്വം ഭാരവാഹികളോട് പറഞ്ഞു ഞങ്ങള് അവിടുന്നു
മുങ്ങിയിട്ടും ഉണ്ട<span class="text_exposed_show">്. </span><br />
<div class="text_exposed_show">
എന്താവാം അന്ന ദാനം എന്ന വാക്കിന്റെ അര്ഥം? എന്താണ് മാധവ സേവ - മാനവ
സേവ എന്ന വാക്കിന്റെ അര്ഥം? അമ്പലത്തിനു സ്വര്ണ്ണം പൂശിയത് കുറഞ്ഞുപോയോ
എന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നവര്ക്ക് അതറിയാമോ?<br />
ഇനി മറ്റൊരു സംഭവം...<br />
താഴെ കാണുന്ന ആദ്യ ഫോട്ടോ ഇവിടെ അടുത്ത് ഒരു വീട്ടില് എന്തെങ്കിലും ജോലി
തരുമോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു ചെന്ന ആളുടെത് ആണ്. നമ്മുടെ സ്ഥിരം ചിന്താഗതി
ആണല്ലോ, കുളിക്കാത്ത, വൃത്തിയില്ലാത്ത, മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്ര ധാരിയെ പേടിച്ചു
ഓടിച്ചു വിടുക എന്നത്. <br />
ആ വീട്ടിലെ 68 വയസ്സായ അമ്മ ഒഴികെ
എല്ലാവരും പുറത്തുപോയ സമയം ആയതുകൊണ്ട് ആ അമ്മയ്ക്ക് അല്പം പേടി തോന്നി.
അതുകൊണ്ട് ഒരു മുന്കരുതലിനു മൊബൈലില് അയാള് അറിയാതെ അയാളുടെ ഫോട്ടോ
എടുത്ത ശേഷം അയാള്ക്ക് ചെയ്യാന് അത്യാവശ്യം ജോലി കൊടുത്തു, കഴിക്കാന്
ഭക്ഷണം കൊടുത്തു, ചെയ്ത ജോലിക്ക് കുറച്ചധികം കൂലിയും കൊടുത്ത്
തിരിച്ചുപോകാന് നേരം മാറ്റാന് മകന്റെ ഡ്രെസ്സും കൊടുത്തു ആ അമ്മ. <br />
അങ്ങിനെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ചെയ്ത ജോലിക്ക് കൂലിയും വാങ്ങി പോകാന്
ഇറങ്ങുമ്പോള് വൃത്തിയുള്ള ഉടുപ്പില് അല്പം നാണത്തോടെ അയാള്
നില്ക്കുന്നതാണ് രണ്ടാമത്തെ ഫോട്ടോ. <span class="_47e3 _5mfr" title="heart emoticon"><img alt="" class="img" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/f6c/1/16/2764.png?_nc_eui2=AeG-TnL3ESFiJtZM9qQW-FxQB97-N9iAM9HIgTfdXYi-Olc0JuqScnhpsXx42FL2uNUY5EItvSCK6yrC5Pn0JD1FW6FVULfNTpiGW1Wr1HxnpQ" width="16" /><span class="_7oe"><3</span></span> <br />
മകനും മരുമകളും തിരിച്ചു വന്ന ശേഷം കാണിക്കാന് എടുത്ത ഈ ഫോട്ടോകള് എന്നോ അമ്മ എനിക്കയച്ചു തന്നിരുന്നു. <br />
ഇന്നത്തെ ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ വാര്ത്ത കണ്ടപ്പോള് ഇത് ഇവിടെ ഇടണം എന്ന് തോന്നി. <br />
നമുക്കും, ഇങ്ങനെയും ചെയ്യാം ഇല്ലേ അങ്ങിനെ ഒരാളോട് ! <br />
അവരും ഭൂമിയുടെ അവകാശികള്....<br />
( ആ അമ്മ കാര്ത്യായനി ടീച്ചര് തന്നെ )<br />
-അനിത പ്രേംകുമാർ-<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYI9LHq7KfLsB7aOVIxf_oA9KyOsNK3AeFboF5jtzxL6mYQ8ggDj4O0WAjigJ9-6iaeXhOX_DIhWyyY9znbeJvrVlWT847ICUehXlm9sVsC6A5Tb8IatUVZKDkZ8URabruc0BNd7gmM8/s1600/28168281_1607615136001649_5141948732483655741_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="540" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYI9LHq7KfLsB7aOVIxf_oA9KyOsNK3AeFboF5jtzxL6mYQ8ggDj4O0WAjigJ9-6iaeXhOX_DIhWyyY9znbeJvrVlWT847ICUehXlm9sVsC6A5Tb8IatUVZKDkZ8URabruc0BNd7gmM8/s320/28168281_1607615136001649_5141948732483655741_n.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe9xOKfEVd8Ndyf5Xi0fnOoo2AzIdRVEniwlR19c9BxxscRepwwQ96itrzO5Gyen-pDJDoiZIVQYCdWMLaEqgUeKgqgkaJ8Vzkhm9F23HiTv3Jn3f1FuMZjiF93MEgEz_ZrMzcubki34/s1600/28276588_1607615222668307_2261784775428355051_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="540" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe9xOKfEVd8Ndyf5Xi0fnOoo2AzIdRVEniwlR19c9BxxscRepwwQ96itrzO5Gyen-pDJDoiZIVQYCdWMLaEqgUeKgqgkaJ8Vzkhm9F23HiTv3Jn3f1FuMZjiF93MEgEz_ZrMzcubki34/s320/28276588_1607615222668307_2261784775428355051_n.jpg" width="180" /></a></div>
</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-42050919428183939122018-01-29T04:38:00.001-08:002018-01-29T04:38:43.095-08:00അച്ഛന് തിരഞ്ഞത്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
അഴയില് തൂങ്ങുമീ ഭാണ്ടങ്ങളൊക്കവേ<br />
എന്തിനാണീയച്ഛന് തിരയുന്നു വീണ്ടും!<br />
<br />
അമ്മയെ ഓര്ത്തോ,അല്ലയെന്നനിയനെ,<br />
കുസൃതിക്കുരുന്നാമെന്, കുഞ്ഞനുജത്തിയെ!<br />
<br />
ആരോര്ക്കുവാന്, ഇതത്രയും ഞാനല്ലാതെ,<br />
അച്ഛനെങ്ങതിനായ് നേരം, ഞാനേ വിഡ്ഢി!<br />
<br />
<br />
ഒട്ടിയ വയറും താങ്ങി, പള്ളിക്കൂടവും വിട്ടു<br />
ഞാന് തിരിച്ചെത്തീ,യൊരു വെള്ളിയാഴ്ച<br />
<br />
ദൂരത്തുനിന്നേകണ്ടു,ഞാനാളുകള്<br />
കൂടിനില്ക്കുന്നതെന് വീട്ടിലും, തൊടിയിലും!<br />
<br />
അമ്മച്ചി കരയാറുണ്ടന്തിയിലെന്നാല്<br />
ഒരിക്കല്പോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്തവര്!<br />
<br />
ഇന്നെന്തേ യെന് മുറ്റത്ത്, പേടിച്ചു പോയിഞ്ഞാന്,<br />
കുഞ്ഞുമോള്ക്കെന്തെങ്കിലും സൂക്കേടോ, മറ്റോ!<br />
<br />
<br />
ആരോ ഒരാള് വന്നു കോരിയെടുത്തെന്നെ <br />
മാറോടടുപ്പിച്ചലറിപ്പറയുന്നു...<br />
<br />
"അമ്മച്ചിപോയെടാ... കുഞ്ഞുമോനും.....<br />
കുഞ്ഞിമോളും .....പോയി.."<br />
<br />
<br />
അഴയില് തൂങ്ങുമീ ഭാണ്ടങ്ങളൊക്കവേ,<br />
എന്തിനാണീയച്ഛന് തിരയുന്നു വീണ്ടും!<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് ചിതറിത്തെറിച്ചു, ചില്ലറ തുട്ടുകള്<br />
നാലുപാടും, പിന്നെന്റെ മടിയിലും!<br />
<br />
കുഞ്ഞുമോള്ക്കുവ്വാവ്മാറുവാനായമ്മ<br />
സന്ധ്യക്കുഴിഞ്ഞിട്ട സ്നേഹത്തിന് തുട്ടുകള്!<br />
<br />
ഒക്കെ പെറുക്കിയെടുത്തു നടക്കവേ<br />
പിന്തിരിഞ്ഞച്ഛന് പറയുന്നകേട്ടു ഞാന്,<br />
<br />
ചാരായക്കടക്കാരന് കടം തരില്ലെടാ!<br />
ചാരായക്കടക്കാരന്.... കടം തരില്ലെടാ....<br />
<br />
<br />
*************************************<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-35173760983729127602018-01-29T04:35:00.006-08:002018-01-29T04:35:39.812-08:00പണ്ടാരിയേട്ടൻ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _22jv _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_1m">
<br /><br />
<br />
വീടിന്റെ പിറകിൽ കുന്നും മലകളും ഒക്കെയായി അങ്ങനെ ഒരു പാട് സ്ഥലങ്ങൾ
ഉണ്ടായിരുന്നു.. പിറകിലെ കശുമാവിൻ തോട്ടവും , പിന്നെ പഴുത്തു നിൽക്കുന്ന
കൈതച്ചക്കകളും ഇരൂൾ മരങ്ങളും നിറഞ്ഞ കാട്ടിലൂടെ മുകളിലേക്ക് നടന്നു കയറിയാൽ
നിങ്ങള്ക്ക് കാണാം, മൈലാടൻ പാറ എന്ന സ്ഥലം.. ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂർ
ഇടവിട്ടു കടന്നു പോകുന്ന ഏതാനും ബസ്സുകളെയും മണിക്കൂറുകൾ അവിടെ
കാത്തിരുന്നാൽ കാണാം.<br />
പക്ഷെ മൈലാടുന്നത് കാണാൻ ആയിരുന്നു
കഷ്ടപ്പെട്ടു അനിയന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു ഞാൻ കുന്നും കയറി അവിടെ
എത്താറുള്ളത്.. മൈലാടാൻ പാറ പക്ഷെ ആളുകൾ കുഴിച്ചെടുത്തു കുഴിച്ചെടുത്തു പാറ
പൊട്ടിച്ചു വലിയ കുളമാക്കി മാറ്റിയത് മയിലിനു ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എന്ന്
തോന്നുന്നു.. <br /> അവിടെ ആടാൻ ഒരിക്കലും മയിലുകൾ വന്നില്ല.. എന്നിട്ടും ആ
പേരിൽ ആകൃഷ്ടരായി ഞങ്ങൾ മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും വീട്ടിൽ പറഞ്ഞും പറയാതെയും
അവിടെ പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. വഴിയിൽ കാണുന്ന പാമ്പുകൾ ഒക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് ചേരകൾ
ആയി മാറി..<br />
അന്നൊരു ദിവസം അച്ഛമ്മ വിൽക്കാൻഎടുത്തു വച്ച കശുവണ്ടികളിൽ വലിയ രണ്ടെണ്ണവും കട്ടെടുത്താണ് ഞങ്ങൾ മൈലാടാൻ പാറയിൽ പോയത്. <br />
ഉമ്മർക്കാന്റെ കടയിൽ അത് കൊടുത്തു അഞ്ചു പൈസയുടെ രണ്ടു മിഠായിയും വാങ്ങി
തിരിച്ചു കുന്നിറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആണ് പണ്ടാരി എന്ന് നാട്ടുകാരും
പണ്ടാരിഏട്ടൻ എന്ന് ഞങ്ങളും വിളിക്കുന്ന മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ശരീരമുള്ള ഒരു
നാട്ടുകാരൻ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കുന്നിറങ്ങാൻ വന്നത്. വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട്
കുന്നിറങ്ങി നടന്നു വീട്ടിലെത്തി. പിന്നെ കണ്ടത് വീടിന്റെ പിറകിലെ ഉയരമുള്ള
മതിലിനുള്ളിൽ കൂട് കൂട്ടി താമസിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ മുയലിന് കൂട്ടിൽ കൈ ഇട്ടു
പരതുന്ന പണ്ടാരി ഏട്ടനെയാണ്.<br />
മൈലാടൻ പാറയിൽ പോകുന്നതിനു തൊട്ടു മുൻപാണ് ഞങ്ങൾ അവർക്കു മുരിക്കിൻ ഇലകൾ തിന്നാൻ കൊണ്ട് കൊടുത്തതു. <br />
കുത്തനെയുള്ള പറമ്പു താഴെഭാഗം മണ്ണ് നീക്കി വീടെടുക്കുമ്പോൾ പിറകു വശത്തു
രൂപപ്പെട്ട ആ മണ് മതിലിന്റെ ഉള്ളിൽ ചെറിയ ഒരു ഗുഹ പോലത്തെ മാളം കൈക്കോട്ട്
കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കി, അച്ഛനാണ് ആണും പെണ്ണും ആയ രണ്ടു മുയൽ കുഞ്ഞുങ്ങളെ അതിൽ
ഇട്ടതു. അതിനു ശേഷം അവരതിൽ നിറയെ കൊച്ചു കൊച്ചു ഗുഹകളും പിന്നെ ഉപ ഗുഹകളും
ഉണ്ടാക്കി കുറെ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും പ്രസവിച്ചു വലിയൊരു കുടുംബ മാക്കി
മാറ്റിയിരുന്നു. മുന്നിൽ അച്ഛൻ ഉറപ്പിച്ച ഒരു വാതിൽ ഉണ്ട്. അത് തുറന്നു
കൊടുത്താൽ അവർ ഓരോ ആളായി പുറത്തു വരും. പിന്നൊരു കളിയാണ്. ഈ വെളുത്തു
തുടുത്ത പഞ്ഞിക്കെട്ടുകളും ഞങ്ങളും കൂടി. <br />
ഇതിപ്പോ ഈ പണ്ടാരി ഏട്ടൻ എന്തിനാണ് പകുതി തുറന്ന വാതിലിലൂടെ കൂട്ടിൽ കൈ ഇടുന്നത് എന്ന് നോക്കാനായി ഞങ്ങളും ചെന്നു.. <br />
ഇരു ചെവിയും ചേർത്ത് പിടിച്ച ഒരു വലിയ പഞ്ഞിക്കെട്ടു അദ്ദേഹത്തിന്റെ
കൈയ്യിൽ കിടന്നു പിടയുകയും ശബ്ദമില്ലാതെ കരയുകയും ചെയ്യുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടു.
<br />
കുഞ്ഞുങ്ങളായ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണീരു ഞങ്ങൾ പഞ്ഞിക്കെട്ടിന്റെ കണ്ണീരിനോട് ചേർത്തിട്ടും ഫലമുണ്ടായില്ല..<br />
ഉച്ചയ്ക്കത്തെ ഊണിനു വിളമ്പിയ ഇറച്ചി ഞങ്ങൾ കഴിക്കാത്തതിന് അച്ഛൻ അമ്മയേ വഴക്കു പറയുന്നത് കേട്ടു.<br />
ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും വെള്ളരിയും ചക്കക്കുരുവും ചേർത്ത് വച്ച ഓലൻ മാത്രം
കൂട്ടി ഊണ് കഴിച്ചു മുയലിന്കൂട്ടിനു മുന്നിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ..<br />
ഏതു മുയൽ ആവും ചത്തത്? അമ്മ മുയലോ, അതോ അച്ഛൻ മുയലോ? <br />
അതറിയാൻ കൂടും തുറന്നു കാത്തിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലേക്ക് അന്ന് മുയലുകൾ
ഒന്ന് പോലും വന്നില്ല.. ഞങ്ങൾ മുരിക്കിലകൾ പറിച്ചുകൊണ്ടു വന്നു കൊടുത്തു
കൊണ്ടിരുന്നു. അന്ന് പക്ഷെ അവരാരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചേയില്ല..<br />
അച്ഛൻ മുയലോ അതോ അമ്മ മുയലോ മരിച്ചുപോയത്? അതിനുള്ള ഉത്തരം അവരന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് തന്നില്ല. <br />
മയിലാടൻ പാറയിൽ മയിലുകൾ എന്നെങ്കിലും വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ഞങ്ങൾ ദിവസവും കുന്നു കയറുകയും ഇറങ്ങുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു..<br /> ഒപ്പം പണ്ടാരിയേട്ടനും വീട്ടിൽ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നും പോയും ഇരുന്നു..<br />
വീട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇറച്ചിക്കറികളെ ഞങ്ങൾ വെറുത്തു. അത് കോഴിയായാലും, മുയൽ ആയാലും ആടായാലും...... <br />
എന്നിട്ടും പണ്ടാരിയേട്ടനെ വെറുത്തില്ല. അദ്ദേഹവും ഒരു പാവം മനുഷ്യൻ ആയിരുന്നല്ലോ!<br />
*****************************************<br />
<br />
അനിത പ്രേംകുമാർ...</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-994515932725099462018-01-29T04:28:00.002-08:002018-01-29T04:28:30.655-08:00പായം പുഴ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
- മഴയോര്മ്മകള്-<span class="text_exposed_show"><br /></span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<br /><div class="text_exposed_show">
എന്നെ പോലെ തന്നെയായായിരുന്നു , പായം പുഴയും.<br />
ചിലപ്പോ ചിരിച്ചു കളിച്ച്... ചിലപ്പോ ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്തോ ആലോചിച്ച്! മറ്റു ചിലപ്പോ ദേഷ്യപ്പെട്ട്, അലറിവിളിച്ച്..<br />
മുമ്പ്, വേനല്ക്കാലത്ത് ചിരിച്ച്,കളിച്ച്, കള-കള ഒച്ചയുണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടുള്ള ഒഴുക്ക് കാണാന് നല്ല ഭംഗിയായിരുന്നു.<br />
മെലിഞ്ഞുനീണ്ട എന്റെ അമ്മ, വെള്ളയില്കറുത്ത പൂക്കളുള്ള ആ, ഭംഗിയുള്ള സാരി ചുറ്റിയ പോലെ!<br /> ആ സമയത്ത്മാത്രം അക്കരെ കടക്കാന് തോണി വേണ്ട.<br />
പുഴയിലൂടെ ഉരുളന്കല്ലുകളില് തട്ടിവീഴാതെ , മുട്ടിനുമുകളില്
വെള്ളത്തില്, പാവാടയൊക്കെ പൊക്കിപ്പിടിച്ച്... ഓ, എന്ത് രസമായിരുന്നു!
അക്കരെയെത്തുംമ്പോഴേയ്ക്കും അരവരെ നനഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും.<br />
പിന്നെ
അണക്കെട്ട് വന്നു. പുഴയുടെ രണ്ടുഭാഗത്തും വെള്ളംകയറി ഒരു പുഴയ്ക്ക്പകരം
മൂന്ന് പുഴയുടെ വീതി! തെളിഞ്ഞ വെള്ളമാണ്.. പക്ഷെ ആരോടും ഒന്നും
മിണ്ടാത്തപോലെ തോന്നും. ദേഷ്യോം സങ്കടോം സന്തോഷോം ഒന്നൂമില്ല.<br />
അണകെട്ടിയത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല. എന്നിട്ടും<br /> എല്ലാവര്ക്കും ഉപകാരമാവുല്ലോ, എന്ന് കരുതി മിണ്ടാതിരിക്കുന്നപോലെ.<br />
മഴക്കാലം തുടങ്ങിയാല് പിന്നെ പറയണ്ട. ആകെ ദേഷ്യം വന്നു കണ്ടാല് പേടിയാകുന്ന പോലെ.<br />
ചുവന്നു കലങ്ങിമറിഞ്ഞ്, രണ്ട്കരയിലുമുള്ള, മരങ്ങളെല്ലാം പറിച്ചെടുത്ത്,
പശൂനേം , ആട്ടിനേം ഒക്കെ തട്ടിയെടുത്ത്, ആരോടൊക്കെയോ വാശി തീര്ക്കുന്ന
പോലെ അലറി വിളിച്ചു പായും!<br />
ഒരു മഴക്കാലത്ത് സ്കൂള്വിട്ടുവന്നപ്പോ
അച്ചമ്മയോട് വെള്ളംകാണാന് പോട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. ഉള്ളില് പേടിയുണ്ട്. പക്ഷെ
വെള്ളംകാണാന് പോയെ തീരൂ.<br />
'മോള് പോയിട്ടു വേഗംവര്വോ" അച്ചമ്മ ചോദിച്ചു. "അച്ഛന് വരുന്നേനുമുമ്പേ ഇങ്ങെത്തണെ";<br />
വരാംന്നും പറഞ്ഞു തലയാട്ടി, കുടയുമെടുത്ത് കുന്നിറങ്ങി ഒരൊറ്റ ഓട്ടം. പുഴക്കരെഎത്തി, കുറെ സമയം വെള്ളവും നോക്കി നിന്നു.<br />
നല്ല കലക്ക വെള്ളാ....<br />
എന്തൊക്കെയോ ഒഴുകി വരുന്നുണ്ട്. പുഴക്കരയില് നില്ക്കുമ്പോ സമയം പോകുന്നതറിയില്ല.<br />
ഇരുട്ടായി തുടങ്ങി.<br />
അച്ഛന് വരുന്നേനു മുമ്പേ വീട്ടിലെത്തിയില്ലെങ്കില് അടി ഉറപ്പാ. തിരിഞ്ഞു
നടക്കാന് തുടങ്ങിയതും, ഒരു തവളയുടെ ദയനീയമായ കരച്ചില് കേട്ടു.<br />
അവിടെ യുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടിലൊക്കെ തിരഞ്ഞു. കാണുന്നില്ല. പാവം. എന്തോ പറ്റീട്ടുണ്ട്.<br />
പെട്ടെന്നാണ് അത് കണ്ടത്. ഒരു വലിയ പാമ്പ്... അതിന്റെ തുറന്നുവച്ച വലിയവായില് ഒരു തവളയും!<br />
അമ്മേ... ന്നും വിളിച്ചുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞൊരു ഓട്ടമായിരുന്നു.<br />
തട്ടുതട്ടായി തിരിച്ച കമുകിന്തോട്ടത്തിലൂടെ മുകളിലേയ്ക്ക് കുടയുംപിടിച്ച്
ഓടുന്നതിനിടയില് തട്ടിത്തടഞ്ഞുവീണത് മാത്രം ഓര്മയുണ്ട്.<br />
ബോധം വരുമ്പോള് അച്ഛന്റെ മടിയില് തലവെച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. കണ്ണ് തുറന്നതും അച്ഛന് പറഞ്ഞു.<br />
"മോള് ഒന്നെണീറ്റെ".<br />
നില്ക്കണ്ട താമസം "ഠപ്പേ" ന്നു ഒരടി! " ഇനി എന്നോടു ചോദിക്കാണ്ട് നീ ഈ
വീട്ടിന്ന് പുറത്തിറങ്ങ്, അപ്പൊ കാണാം. എത്ര പറഞ്ഞാലും ഇവള്ക്ക്
മനസ്സിലാവൂല്ലല്ലോ, കൂട്ടിനൊരു അച്ഛമ്മയും".<br />
"എന്റെ മോക്ക് നൊന്ത്വോ?"<br />
അച്ചമ്മയുടെ ചോദ്യം ഞാന് കേട്ടില്ല. നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അച്ഛനെത്തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു.<br />
പതുക്കെ അച്ഛന്റെ കണ്ണും നനയുന്നത് കണ്ടു.<br />
.................................................<br />
- അനിത പ്രേംകുമാര്</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-26367128751784953552018-01-29T04:25:00.002-08:002018-01-29T04:25:41.222-08:00അഭിമന്യു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />
ചക്രവ്യൂഹം<br /> ഭേദിക്കാൻ<span class="text_exposed_show"><br /> പഠിച്ച<br /> അഭിമന്യു</span><br />
<br />
അതിൽനിന്നും<br /> പുറത്തു കടക്കാൻ<br /> കൂടി പഠിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ<br /> ചരിത്രം മാറിയേനെ...<br />
<br />
എങ്കിലും പ്രിയനേ, <br /> നീയാണ് യഥാർത്ഥ <br /> നായകൻ !<br />
<br />
ഉത്തരയ്ക്കും പിന്നെ<br /> ഞങ്ങൾക്കും!<br />
<br />
ചക്ര വ്യൂഹങ്ങൾ<br /> ഭേദിക്കപ്പെടും..<br /> ഇന്നല്ലെങ്കിൽ<br /> നാളെ!<br />
<br />
*******************<br />
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-87622267283323885032018-01-29T04:24:00.000-08:002018-01-29T04:24:13.620-08:00ആത്മാക്കൾക്ക് പ്രണയിക്കാമോ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />
ഞാനൊരു ആത്മാവ്<span class="text_exposed_show"><br /> ശരീരം നഷ്ടപ്പെട്ടു<br /> വര്ഷങ്ങളായി!</span><br />
<div class="text_exposed_show">
എന്നിട്ടുമെന്തോ<br /> എനിക്കെന്റെ മനസ്സ്<br /> എപ്പോഴും കൂടെ!<br />
<br />
കാണുന്നിടത്തെല്ലാം<br /> മനസ്സ് കോറിയിട്ട<br /> പ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ<br /> കണ്ടൊരാൾ വന്നു,<br />
<br /> ഐ ലവ് യു എന്നോതി<br /> തിരിച്ചുപോയി!<br />
<br />
മരണസമയത്തെ<br /> ദേഹത്തിന് പ്രായം<br /> എന്നെന്നും ആത്മാവ്<br /> ഏറ്റി നടക്കുമ്പോൾ<br />
പ്രണയമാണെന്നൊരാൾ<br /> ചൊന്നതു കേൾക്കുമ്പോൾ<br /> കോരിത്തരിക്കാ-<br /> തിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ!<br />
<br />
പാട്ടുകൾ കേൾക്കാൻ<br /> തുടങ്ങിഞാനങ്ങിനെ<br /> ആനന്ദ നൃത്തവും<br /> ആടിത്തുടങ്ങി ഞാൻ!<br />
<br /> ഈ ഭൂമിയിൽ ഞാൻ കണ്ട<br /> കാഴ്ചകളിലൊക്കെയും,<br /> പ്രണയത്തെക്കാളും<br /> മനോജ്ഞമായെന്തുണ്ട്?<br />
<br />
എന്നിട്ടുമിന്നത് <br /> മാറിമറഞ്ഞിതോ!<br /> പ്രണയിക്കുവാനായ്<br /> ശരീരമൊന്നില്ലെങ്കിൽ<br /> പ്രണയം തിരിച്ചു<br /> പിടിക്കുമെന്നോതുന്നു<br /> ആത്മാവിന് ഭാഗമായ്<br /> മാറിയ പ്രണയിനി!<br />
<br />
എന്താണ് പ്രണയം?<br /> ദേഹമില്ലാത്തോർക്ക്<br /> പ്രണയമില്ലേ?<br /> ദേഹിക്ക് പ്രണയിക്കാൻ<br /> സാധ്യമല്ലേ?<br />
<br /> ദേഹവും ദേഹിയും<br /> ചേരുന്ന മർത്യനു<br /> ദേഹമില്ലാത്തവർ<br /> ആത്മാക്കൾ മാത്രമോ?<br />
<br />
ആത്മാവിൻ പ്രായം<br /> ആത്മാവിന് മോഹം<br /> ആത്മാവിൻ ദാഹം<br /> ആത്മാവിൻ സ്വപ്നം<br /> ഒന്നിനും വിലയില്ലേ,<br /> മർത്യ ജന്മങ്ങൾക്കു?<br />
<br />
കാക്കയ്ക്ക് ശ്രാദ്ധം <br /> ഊട്ടുന്ന നമ്മള് <br /> ആത്മാവിന് പ്രണയം <br /> നിഷേധിപ്പതെന്തേ?<br />
<br />
********************<br />
<br />
അനിത പ്രേംകുമാർ</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-71917340409834330532018-01-29T04:21:00.000-08:002018-01-29T04:21:30.879-08:00വിഗ്രഹങ്ങൾ വളരുന്നേയില്ല<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
വിഗ്രഹങ്ങൾ <span class="text_exposed_show"><br /> വളരുന്നേയില്ല<br /> മാത്രമല്ല, <br /> അവ തളരുകയും <br /> ചെയ്യുന്നു..</span><br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
കണ്ണടച്ചു ധ്യാനിച്ച് <br /> മനസ്സിൽ <br /> പ്രതിഷ്ഠിച്ചു<br /> പൂജകൾ <br /> തുടങ്ങുമ്പോൾ<br />
നമ്മളൊരു <br /> പ്രതീക്ഷയിൽ ആണ്<br />
<br /> ഇരുൾ നിറഞ്ഞ <br /> കാട്ടു വഴികളിൽ<br /> ഒരു കുഞ്ഞു <br /> മൺചിരാതായി<br /> വിഗ്രഹങ്ങൾ<br /> ഒപ്പമൂണ്ടാകും<br /> എന്ന പ്രതീക്ഷ!<br />
<br />
തിരക്കുകളിൽ <br /> ഊളിയിടുമ്പോഴും<br /> ഇഷ്ടദൈവത്തിനു<br /> നിവേദ്യമർപ്പിക്കാൻ<br /> ദേവാലയങ്ങൾ <br /> തേടുന്നു നാം!<br />
<br />
എന്തൊക്കെ<br /> അർപ്പിച്ചിട്ടും<br /> വളരാത്ത <br /> വിഗ്രഹങ്ങൾ <br /> നമ്മെനോക്കി<br /> ദയനീയമായി<br /> പറയുന്നുണ്ടാകും<br />
<br /> ദൈവ ചൈതന്യം<br /> നിന്നിൽ ആണല്ലോ<br /> എന്ന്!<br />
നീ തന്ന ചൈതന്യമേ<br /> എന്നിലുള്ളൂ എന്ന്!<br />
<br />
വളരാൻ <br /> നിനക്ക് മാത്രമേ <br /> കഴിയു എന്ന്!<br />
<br />
അതെ, ഞങ്ങൾ<br /> വിഗ്രഹങ്ങൾ<br /> വളരുന്നേയില്ല!<br /> നിങ്ങളിൽ നിന്നും<br /> കൈക്കൊണ്ട <br /> ചൈതന്യത്താൽ<br /> നിങ്ങളാലെ<br /> ആരാധിക്കപെടുകമാത്രം!<br />
<br />
നാളെ ഒരുപിടി <br /> മണ്ണാകാൻ<br /> കാത്തു നിൽക്കുകയാണ്!<br />
കൂടിയാൽ <br /> വെറും പഞ്ചലോഹ<br /> ക്കഷ്ണങ്ങളാകാൻ!<br />
<br />
വിഗ്രഹങ്ങൾ<br /> വളരുന്നേയില്ല<br /> കലയിലും<br /> സാഹിത്യത്തിലും<br /> പിന്നെ ജീവിതത്തിലും!<br />
<br />
നമ്മൾ കൊടുത്ത<br /> ചൈതന്യത്തിൽ<br /> അവയങ്ങിനെ<br /> ആരാധിക്കപ്പെടുകയാണ്!<br />
<br />
*******************<br />
അനിതപ്രേംകുമാർ</div>
</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-287550500852165779.post-36695738811474705072018-01-29T04:16:00.001-08:002018-01-29T04:16:57.842-08:00പൂ പറിക്കാൻ പോരുന്നോ ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br /> (<a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002595351382&extragetparams=%7B%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/anithapremkumar1971?fref=mentions">Anitha Premkumar</a>)<br />
<br />
<br />
അത്തത്തിനു തലേനാൾ ചെമ്പരത്തിമൊട്ടുകൾ അന്വേഷിച്ചു നടന്നപ്പോൾ ആണ് അവനെ ആദ്യമായി കണ്ടത്.<br />
ടൗണിൽ താമസിക്കുന്നവരൊക്കെ ജമന്തിപ്പൂക്കളും കനകാമ്പരവും മറ്റും പൈസ കൊടുത്തുവാങ്ങിയാണത്രേ പൂവിടുക. അവരുടെയൊക്കെ ഒരു ഭാഗ്യം!<br />
എനിക്കും ഇഷ്ടമാണ്, ജമന്തിയുടെ, മുല്ലയുടെ, റോസാ പൂക്കളുടെ ഒക്കെ അഭൗമമായ
പരിമളങ്ങൾ. പക്ഷേ കരണ്ടും വെളിച്ചവുമൊന്നും തിരിഞ്ഞുനോക്കാത്ത
ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും രണ്ടു കിലോമീറ്റർ നടന്നു ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ പോയി, ബസ്സിൽ 5
കി.മി അകലെയുള്ള പട്ടണത്തിൽ നിന്നും പൂ വാങ്ങികൊണ്ടുതരാൻ എങ്ങനെ അച്ഛനോട്
പറയും!<br />
ചെമ്പരത്തിമൊട്ടുകൾ വൈകിട്ട് പറിച്ചു പറമ്പിലെ കുറ്റിച്ചെടികൾക്കിടയിൽ വച്ച് പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ചെന്ന് നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? <br /> നീർമുത്തുകളാൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടു അവയൊക്കെ ചുമപ്പും വെള്ളയും ഒക്കെ നിറങ്ങളിൽ അങ്ങനെ വിടർന്നു നിന്നിട്ടുണ്ടാവും. <br />
പക്ഷേ മൊട്ടുകളൊക്കെ സ്കൂൾ വിട്ടു വരുന്ന വഴിയിൽ ആദ്യമെത്തുന്നവർ
പറിച്ചുകൊണ്ട്പോയിട്ടുണ്ടാവും! എല്ലാ വീടുകളും അവിടെ ഉണ്ടാകുന്ന പൂവുകളും
എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും അവകാശപ്പെട്ടതാണല്ലോ!<br />
അങ്ങനെ പൂ മൊട്ടുകൾ അന്വേഷിച്ചു ആൾ താമസമില്ലാത്ത നാണുഏട്ടന്റെ പറമ്പിൽ എത്തിയതായിരുന്നു .<br />
നാണുഏട്ടനും കാർത്തിചേച്ചിയും പണ്ടെന്നോ ഇവിടെ താമസിച്ചിരുന്നു.
എന്തുകൊണ്ടാണ് അവർ ഇവിടം വിട്ടുപോയത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് 'അമ്മ വ്യക്തമായ
മറുപടി തന്നില്ല.<br />
ചില്ലകൾ താഴ്ത്തി മൊട്ടുകൾ പറിക്കുന്നതിനിടയിൽ
കണ്ടത്, നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ തന്നെനോക്കി നിൽക്കുന്ന, കോളജിൽ പഠിക്കുന്ന
പ്രായത്തിലുള്ള ഒരാൾ!<br />
സൗമ്യമായ മുഖഭാവം കണ്ടെങ്കിലും ഭയം കാലുമുതൽ തലവരെ അരിച്ചെത്താൻ തുടങ്ങിയത് അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..<br />
പെട്ടെന്നാണ് അവൻ ചോദിച്ചത്.<br />
" നീ ഗോപാലേട്ടന്റെ മകൾ രേണുവല്ലേ?"<br />
"അതെ"<br />
"എന്നെ അറിയോ?"<br />
"ഇല്ല"<br />
"എന്തിനാ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ വന്നത്? അതും ഈ കാട്ടിൽ, ഒറ്റയ്ക്ക്? പേടിയില്ലേ ? "<br />
"അത് ....എന്റെ വീട്ടിലെ ചെമ്പരത്തിമൊട്ടുകൾ മുഴുവനും രാധ
പറിച്ചുകൊണ്ടുപോയി. അവൾ പറിക്കുന്നത് മുത്തശ്ശി കണ്ടിരുന്നു. എന്നിട്ടും
ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. നാളെ അത്തം അല്ലെ? ഞാനെങ്ങനാ പൂവിടുന്നത്?
ചെമ്പരത്തിയില്ലെങ്കിൽ പൂക്കളം ഭംഗിയാവൂല" എങ്ങനെയോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിൽ
ആണ് അത്രയും പറഞ്ഞത്.<br />
"ശരി. ഞാൻ സഹായിക്കാം. അവൻ ഓരോ കമ്പുകളായി പൂ
പറിക്കാൻ പാകത്തിന് താഴ്ത്തി തന്നു. കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന ചേമ്പിലകുമ്പിളിൽ
നിറയെ മൊട്ടുകളുമായി പോകാൻ തുനിയവെ അവൻ ചോദിച്ചു.<br />
" രേണു ഇപ്പോൾ ഏതു ക്ളാസ്സിലാ പഠിക്കുന്നത്? "<br />
" ഞാൻ .... ഏഴാം ക്ളാസിൽ"<br />
"എന്നിട്ട് കണ്ടാൽ പത്തിലെത്തിയ പോലുണ്ടല്ലോ! അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു"<br />
എന്തോ ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... പിന്നീടുള്ള
പത്തു ദിവസങ്ങളിലും ചെമ്പരത്തിമൊട്ടുകൾ പറിച്ചു തന്നത് അവനായിരുന്നു.
പത്താം ദിവസം പറഞ്ഞു.<br /> " ഇനി ഞാൻ വരൂല്ലാട്ടോ. നാളെ ഓണല്ലേ".<br />
പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കവിളിൽ അവൻ നൽകിയ സ്നേഹ സമ്മാനം ! ദേഹത്ത് വട്ടം ചുറ്റിയ
കൈ തട്ടി മാറ്റി തിരിഞ്ഞോടുമ്പോൾ വല്ലാതെ വിറച്ചു.. ഇല്ല.. ഇനി ഈ ജന്മത്തിൽ
അവനോട് മിണ്ടില്ല. രാധ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. ഈ ആൺകുട്ടികൾ ശരിയല്ല..<br /> ഓടുമ്പോൾ വീഴാതിരിക്കാൻ വല്ലാതെ ഇറുക്കിപിടിച്ചത് കാരണം മൊട്ടുകൾ ഉടഞ്ഞുപോയിരുന്നു. തിരുവോണത്തിന് പൂക്കളം നന്നായില്ല.<br />
ഓണം കഴിഞ്ഞു.. പിന്നീട് കുറേനാൾഅവനെ മറക്കാനുള്ള വിഫലമായ ശ്രമങ്ങൾ!<br />
എന്നിട്ടും ഏഴാം ക്ളാസ്സിലെ വാർഷികോത്സവത്തിനു സമ്മാനങ്ങൾ
വാരിക്കൂട്ടിയപ്പോൾ അവനെ ഒന്ന് കാണാനായി, ആ വിശേഷം ഒന്ന് പറയാനായി വീണ്ടും
നാണുഏട്ടന്റെ പറമ്പിലേക്ക് മടിച്ചു മടിച്ചു ചെന്നു.<br />
പക്ഷെ അവിടെ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ വീടോ ചെമ്പരത്തിമരമോ കണ്ടില്ല. <br />
" മോൾ എന്താ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കുന്നത്?"<br />
അതുവഴി ആടുകളെയും കൊണ്ട്കടന്നുപോയ സുമിത്രചേച്ചിയാണ്.<br />
" ഒന്നൂല്ല ചേച്ചീ.. ഇവിടുത്തെ ചെമ്പരത്തിചെടി എവിടെ? ഞാൻ ഓണത്തിന് പൂക്കൾ ഇവിടെ വന്നു പറിച്ചിരുന്നു."<br />
സുമിത്രചേച്ചി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.<br />
" മോൾ എന്താ ഈ പറയുന്നത്? ഞാൻ ദിവസവും ആടുകളെയും കൊണ്ട് ഇതുവഴി പോകുന്നു.
എത്രയോ വര്ഷങ്ങളായി.. ഇതുവരെ ഇവിടെ ചെമ്പരത്തി പോയിട്ട് അരിപ്പൂവോ,
വെള്ളിയിലയോ പോലും ആരും കണ്ടിട്ടില്ല. പിന്നെങ്ങനാ നീ ഇവിടുന്നു പൂ
പറിക്കുന്നതു ?"<br />
തല ചുറ്റുന്നത്പോലെ തോന്നി.. ഇടത്തെ കവിളിൽ അറിയാതെ ഒന്ന് തടവി.. <br />
"കുട്ടി വീട്ടിൽ പോ.. ഈ പ്രായം അത്ര നന്നല്ല.. ഇല്ലാത്തതു പലതും ഉണ്ടെന്നു
തോന്നും. ഇനി ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങി നടക്കരുത്. ഞാൻ നിന്റെ മുത്തശ്ശിയോട്
പറയുന്നുണ്ട്... "<br />
അപ്പോൾ ഒക്കെ ഇല്ലാത്തതായിരുന്നോ? പത്തു ദിവസവും
താനിട്ട പൂക്കളത്തിലെ ചെമ്പരത്തിപ്പൂക്കൾ കണ്ടു രാധ അസൂയ പൂണ്ടത്? ഏറ്റവും
നല്ല പൂക്കളം തന്റെതാണു രേണു എന്ന് വിശ്വേട്ടൻ പറഞ്ഞത്? <br />
വലിയ ചെമ്പുകലത്തിൽ അടുത്ത വീട്ടിലെ കിണറിൽ നിന്നും വെള്ളം കോരി തലയിലേക്ക് എടുത്തു വച്ചു തരുമ്പോൾ പേടിയോടെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു<br />
" അമ്മെ, നാണുവേട്ടന്റെ പറമ്പിൽ 'അമ്മ ഇപ്പോഴെങ്ങാനും പോയിട്ടുണ്ടോ ?"<br />
" ഇല്ല. എന്തെ?"<br />
"ഒന്നൂല്ല"<br />
"രേണു,, നീയവിടെ പോയോ? സത്യം പറ."<br />
സത്യം പറയാന് സത്യം ഏത് നുണയേത് എന്നറിയണ്ടേ! വീടെത്തും വരെ അമ്മ വഴക്ക് പറഞ്ഞത് എന്തിനെന്നും മനസ്സിലായില്ല. <br />
പക്ഷെ പിന്നീടൊരിക്കലും അവിടെ പോയില്ല.അതോ പോയോ? മുന്പ് പോയത് ശരിക്കും പോയതാണോ?<br />
"എടോ.... നാളെ ഓണമല്ലേ? നീ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ലേ? വാ, നമുക്ക് പോയി സാധനങ്ങള് വാങ്ങി വരാം. "<br />
ഉച്ചത്തിലുളള എട്ടന്റെ സംസാരം കേട്ടപ്പോഴാണ് പരിസരബോധം വന്നത്.<br />
ഓഫീസ് വിട്ടു രാത്രി വീട്ടില് എത്തിയതെയുള്ളൂ എന്ന തിരിച്ചറിവിന്റെ
സങ്കടം കണ്ണുകൾ ഏറ്റെടുക്കും മുന്നേ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു,<br />
" അതിനു നാളെ നിങ്ങള് ലീവ് എടുക്കുന്നുണ്ടോ?"<br />
അയ്യോ.. ഇല്ല. ഞാന് ഉച്ചയ്ക്ക് ഉണ്ണാന് വരാം. നീയോ? <br />
" എനിക്കും പോണം. ഞാന് രാവിലെ തന്നെ ഒക്കെ റെഡി ആക്കി വച്ചിട്ട് പോകും. കുട്ടികള് വൈകിട്ടല്ലേ വരൂ.. അവര്ക്ക് ക്ലാസ് ഉണ്ടല്ലോ! "<br />
എന്നാല് വാ. വേഗം പോയി സാധനങ്ങള് വാങ്ങി വരാം. അല്പം പൂക്കളും വാങ്ങണ്ടെ? <br />
വേണം.. വേണം ... <br />
പോകുമ്പോൾ നിരോധിച്ച പ്ലാസ്റ്റിക് കവറുകളിൽ ഒന്നെടുത്തു കൈയ്യിൽ ചുരുട്ടിവച്ചു. തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ പൂ പറിക്കണം..<br />
അടുത്ത വീട്ടിലെ മതിലിനു മുകളിൽ കൂടി റോഡിലേയ്ക്ക് വീണു പരന്നു
കിടക്കുന്ന ചെമ്പരത്തിയിലെ മൊട്ടുകൾ ഞാൻ മാത്രം കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.....<br />
***********************************************************<br />
അനിത പ്രേംകുമാർ</div>
Anitha Premkumarhttp://www.blogger.com/profile/02774144760741698963noreply@blogger.com0